ପ୍ରତିଜ୍ଞା

କାଳୀଗଳି,କଟକ

୧୮/୦୩/୧୯୨୮

ଶଶିଭୂଷଣ ରାୟ

ପୁତ୍ର ହେବ ଅନ୍ୟ

ରାଜାର ଶାଳାକ

ପୋତିଥିବ ମୁଣ୍ଡ

ତଳକୁ କାଳକ

ପ୍ରଭୁତ୍ୱ ବିସ୍ତାର

କରିବ ଜାମାତା

ପୂଜିବେ ତାହାକୁ

କନ୍ୟା ପିତାମାତା ।

ପାରିବ କେ ସହି

ଘୋର ଅପମାନ

ପୁରୀପତି ଦେଇ

ଅରପେ ସମ୍ମାନ

ପହରେ ବେଳକୁ

ଆସିଲି ଲୋ ଝିଅ

ପରବ ପାଇଁକି

ଆଣି ଗୁଡ଼ ଘିଅ ।

ପଦେ ପଦେ ଦୁହେଁ

ହେଉଥାନ୍ତି କଥା

ପୋତିଥାନ୍ତି କୋଳି

ତୋଳିବାକୁ ମଥା ।

ପେଣ୍ଡା ବାଳ ବନ୍ଧା

ଚଉଁରୀ–ବିହୀନେ

ପଡ଼ିନାହିଁ ତେଲ

ତହିଁ କେବେ ଦିନେ ।

ପୁଞ୍ଜେ କାବ୍ୟ ତାର

କଳ୍ପନା ପ୍ରସ୍ତୁତ

ପୁଞ୍ଜାକ ଯାକର

ଗତି ଅଦଭୁତ ।

ପ୍ରକୃତି–ଉଦ୍ୟାନୁ

ତୋଳି ପୁଷ୍ପପେଣ୍ଡା

ପ୍ରତି କାବ୍ୟେ ଖଞ୍ଜି

ଅଛି କେଣ୍ଡା କେଣ୍ଡା ।

ପ୍ରକୃତି–ପୂଜିତା

ଅଦୃଶ୍ୟ–ଶକତି !

ପ୍ରାଣ ସମର୍ପଣେ

ବଳାଇଲି ମତି ।୧।

ପୂଜାପୃଷ୍ଠ ଭାବି

ଦେଲି ହୃଦ–ପଦ୍ମ,

ପ୍ରାଣ କରୁ ତୋର

ପଦେ ସଦା ସଦ୍ମ । ୨ ।

ପ୍ରଥମେ ଉଦ୍ଭୁତ

ଶୂନ୍ୟରୁ ତୋ ଗାତ୍ର,

ପୂରା ସୃଷ୍ଟି ତୋର

ରୂପାନ୍ତର ମାତ୍ର । ୩ ।

ପୁରୁଷକୁ ତୁହି

କରିଛୁ ପ୍ରସବ,

ପ୍ରସାଦରୁ ତୋର

ସଂସାର ଉଦ୍ଭବ। ୪ ।

ପୂରିଛୁ ତୁ ଶକ୍ତି–

ରୂପେ ସର୍ବସ୍ଥଳେ,

ପିଣ୍ଡ ମାତ୍ରେ ଗୁପ୍ତେ

ଖେଳୁ ଅବିରଳେ। ୫ ।

ପାପ ପୁଣ୍ୟ ବେନି

ତୋ ଆଦେଶେ ସୃଷ୍ଟି,

ପାପେ କେହି, ଅବା

ଧରମେ ଆକୃଷ୍ଟ। ୬ ।

ପରୀକ୍ଷାର ସ୍ଥାନ

ଅଟେ ଏ ଜଗତ,

ପ୍ରାଣୀ ପାଦ ପଡ଼େ

ପାପରେ ସତତ ।୭ ।

ପଛଘୁଞ୍ଚା ଯେହୁ

ନ ଦିଏ କଳୁଷୁଁ

ପଡ଼େ ସେ ନରକେ

ନିଜ ଭାଗ୍ୟବଶୁଁ । ୮ ।

ପଶ୍ଚାତେ ତୁ ରହି

ବିବେକ ସ୍ୱରୂପେ

ପଥ କହିଦେଉ

ମାନବେ କି ରୂପେ । ୯ ।

ପୂଜ୍ୟ ଭବେ ନର

ଲଭି ସେ ବିବେକ,

ପଶୁ ତା ବିହୁନେ

ସଦା ନିର୍ବିବେକ । ୧୦ ।

ପାପ ପୁଣ୍ୟଭେଦ

ଜଣାଇ ମାନବେ

ପୂଜନୀୟା ତୁହି

ଭବାନି ! ଏ ଭବେ । ୧୧ ।

ପାଇ ତୋ ଚରଣ–

ସେବା ଏ ଉତ୍କଳ

ପୃଥିବୀରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ

ପବିତ୍ର ବିମଳ । ୧୨ ।

ପୁଷ୍କରେ ଯେସନ

ଶୋଭଇ କେଶର

ପୁଣି ମକରନ୍ଦ

ଅମୃତେ ଜର୍ଜ୍ଜ ର

ପବନ ପରିଶେ

ଝୁଲି ମହାନନ୍ଦେ

ପ୍ରତିବିମ୍ବ ଛଳେ

ଜଳେ ଖେଳେ ମନ୍ଦେ,

ପୃଥିବୀର କେନ୍ଦ୍ରେ

ଉତ୍କଳ ତେସନ

ପବିତ୍ରତା– ସ୍ରୋତେ

ସଦା ନିମଗନ

ପ୍ରକୃତି– ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

ଯୋଗେ ପୁଲକିତ

ପାରାବାରେ ପୁଣି

ସେ ପ୍ରତିବିମ୍ବିତ । ୧୬ ।

ପ୍ରକାଶେ ମହିମା

ଉତ୍କଳିଙ୍ଗ ୧ ବକ୍ଷେ

ପାର୍ବତି ! ତୋହର

ମନୁଜ ସମକ୍ଷେ । ୧୭।

ପର୍ବତ– କୋଟରେ,

ନଦୀ– ସିନ୍ଧୁ– ତଟେ,

ପଲ୍ଲୀ, ନଗରେ ମା !

ତୋ ରୂପ ପ୍ରକଟେ । ୧୮ ।

ପୂଜକ କଳ୍ପନା

ରୂପେ ତୋ ଆକୃତି

ପ୍ରକୃତି– ଉଦ୍ୟାନେ

ଲଭିଛି ବିସ୍ତୃତି । ୧୯ ।

ପୁରୀ– ଧାମେ ପୁଣ୍ୟ–

ଆସ୍ଥାନେ ବିମଳା !

ପରଶନ୍ତି ତୋତେ

କୈବଲ୍ୟ କମଳା । ୨୦ ।

ପାଉ ଦିନେ ମାତ୍ର

ବଳି ବରଷକେ

ପ୍ରାଚୀର ଲଙ୍ଘି ଯା

ଅର୍ପନ୍ତି ସେବକେ । ୨୧ ।

ପ୍ରସିଦ୍ଧ କାକଟ –

ପୁରେ ପ୍ରାଚୀ୧ ତଟେ

ପ୍ରକଟେ ମଙ୍ଗଳା !

ତୋ ଖ୍ୟାତି ସଙ୍କଟେ । ୨୨ ।

ପାର୍ଶ୍ୱ– ଗ୍ରାମେ ଋକ୍ଷ୨

ତୋ ନାମ ସ୍ମରଣେ

ପ୍ରବେଶି ନ ପାରେ

ମାନବ ମାରଣେ । ୨୩ ।

ପ୍ରଶଂସିତା ତୁହି

ଉତ୍କଳମଣ୍ଡଳେ

ପ୍ରସାଦ ପଠାଇ

ପ୍ରତିକୃତି ଛଳେ । ୨୪ ।

ପୋଷନ୍ତି ଉଦର

ମାଗି କେତେ ମାଳୀ

ପ୍ରତିଜ୍ଞା ତୋ ବିକି

ଧରି ଘଣ୍ଟି ଥାଳୀ । ୨୫ ।

ପ୍ରଖ୍ୟାତ ନୃପତି

ଯଯାତି– କେଶରୀ–

ପୂଜିତା ବିରଜା !

ଯାଜପୁରେଶ୍ୱରି !

ପ୍ରଚାରୁଛୁ ଖ୍ୟାତି

ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ– ମନ୍ଦିରେ

ପୁଣ୍ୟତୋୟା ନଦୀ

ବୈତରଣୀ ତୀରେ । ୨୭ ।

ପୁରାଣ–ବର୍ଣ୍ଣିତ

କୀଚକ– ରାଜନ

ପୁଜୁଥିଲେ ତୋତେ୩

ନିର୍ମାଣି ଭବନ । ୨୮ ।

ପର୍ବତ– ଘେରିତ

ପାର୍ବତୀୟ ସ୍ଥଳେ,

ପଞ୍ଚପୀଢ଼ ନାମେ

ଖ୍ୟାତ ଯା ଉତ୍କଳେ । ୨୯ ।

୧ । ପୁରୀଜିଲ୍ଲାସ୍ଥ ପୂଣ୍ୟତୋୟା ନଦୀ ।

୨। ଉଲ୍ଲୁକ

୩ । କୀଚକେଶ୍ୱରୀ ମୟୁଭଞ୍ଜର ଇଷ୍ଟଦେବତା

ପରକାଳେ କେହି

ମୟୁରଭଞ୍ଜେଶ

ପ୍ରତ୍ୟହ ପ୍ରସାଦ

ସେବନେ ବିଶେଷ । ୩୦ ।

ପାଇ ଅସୁବିଧା

ଦୂରତେ ସକାଶେ

ପାଳିଲେ ତୋତେ ସେ

ଆଣି ନ୍ୟାସା୧ ପାଶେ ।୩୧।

ପ୍ରଶସ୍ତ– ପ୍ରବାହା

ମହାନଦୀ– କନ୍ୟା୨

ପ୍ରାବୃଟେ ଭୀଷଣ

ଯା ପ୍ରବଳ– ବନ୍ୟା । ୩୨ ।

ପୁରୀଜିଲ୍ଲା ଧୌତ–

କାରିଣୀ୩–ଜନନୀ୪

ପ୍ରସ୍ତରେ ବାନ୍ଧିଲେ

ଯହିଁ ନରମଣି୫ । ୩୩ ।

ପରିଖା ପ୍ରାୟ ଯା

ନଦୀ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିକେ

ପ୍ରଭତ୍ୱ ଦେଲୁ ସେ

କଟକେ ଚଣ୍ଡକେ !।୩୪।

ପ୍ରଭା୬! ତୋର ଏକ

ରୂପ ଭଟ୍ଟାରିକା

ପରାକ୬– ହସ୍ତରେ

ବଡ଼ାମ୍ବାପାଳିକା ।୩୫।

ପ୍ରତିବର୍ଷ କେତେ

ପଶୁ– ବଳି– ଦାନେ

ପ୍ରଜାଏ ଭସାନ୍ତି

ରକ୍ତେ ତୋ ଆସ୍ଥାନେ ।୩୬।

ପଟୀର– ନିକୁଞ୍ଜେ୮

ଉତ୍ତର– ଇଶ୍ୱରି !

ପୂଜୁଥିଲେ ତୋତେ

ସଂଗ୍ରାମ– କେଶରୀ ।୩୭।

ପତନ ସେ ବଂଶ

ହେବାର ଦେଖି ତୁ

ପ୍ରାପ୍ତ ଦୁଃଖେ ବଞ୍ଚି

ଗ୍ରାଷ୍ମ– ବର୍ଷା– ଶୀତୁଁ । ୩୮ ।

ପ୍ରତିଘ୯ ଜନ୍ମାଇ

ମନ୍ଦିର ତୋଳନେ

ପ୍ରସିଦ୍ଧି ପ୍ରଚାରୁ

ହାଣ୍ଡୋଳା୧୦– ଭବନେ ।୩୯।

୧ । ବହଳଦା ଯେଉଁ ନଦୀକୂଳରେ ଅବସ୍ଥିତ ।

୨ । କାଠଯୋଡ଼ି

୩ । କୁଆଖାଇ ।

୪ । କୁଆଖାଇ ଜନ୍ମକର୍ତ୍ତା କାଠଯୋଡ଼ୀ

୫ । ମର୍କତକେଶରୀ ।

୬ । ଦୁର୍ଗା ।

୭ । ଖଡ଼୍‍ଗ ।

୮ । ସତ୍ୟବାଦୀ ଠାରୁ ଦୁଇମାଇଲ ଉତ୍ତରରେ ପଟୁଆର ମାଳ ।

୯ । ପ୍ରତିବନ୍ଧକ

୧୦ । କୁମ୍ଭକାର ହସ୍ତନିର୍ମିତ କ୍ଷୁଦ୍ର ମୃତ୍ତିକାମନ୍ଦିର

ପୁରୁଷ– ଉତ୍ତମ

ଦେବ କାଞ୍ଚୀ– ଜେତା

ପୁରୀ ଯିବାବେଳଳେ

ପଥରେ ଦେଖି ତା’ । ୪୦ ।

ପ୍ରତିଜ୍ଞା ତୋ ଶୁଣି

ବସାଇ ଶାସନ୧

ପାର୍ଶ୍ୱେ ପୂଜିବାକୁ

ରଖିଲେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ।୪୧।

ପାଏ ୨ ଚାଷ– ଜମି

ନାହିଁ ତୋ ଅଧୀନେ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ବୈଶ୍ୱାନରେ

ଚୁଲ୍ଲୀ ସଦାଦିନେ ।୪୨।

ପଲ ବାନ୍ଧି ଆସି

ଦୂରଦେଶୀ– ଗଣ

ପ୍ରତ୍ୟହ କରନ୍ତି

ଜନ୍ତାଳ୩ ଅର୍ପଣ ।୪୩।

ପାରିବ କେ ଗଣି

ତୋ ଲୀଳା ନିଳୟ

ପ୍ରତିଗ୍ରାମେ ଶୋଭେ

ମନ୍ଦିରନିଚୟ ।୪୪।

ପାଷାଣ ପ୍ରତିମା

ସ୍ଥାପି ବୃକ୍ଷ ମୂଳେ

ପଲ୍ଲୀରେ ପୂଜନ୍ତି

ପୁଷ୍କରିଣୀ କୂଳେ ।୪୫।

ପୁରାଣ ତିନ୍ତିଡ଼ୀ

ଚୂତ ବଟ ଶାଳ

ପିପ୍‍ପଳ ବକୁଳ

କୋଚିଲା ରସାଳ ।୪୬।

ପଲାଶାଦି ବୃକ୍ଷ

କୁବ୍‍ଜରେ ସିନ୍ଦୂର

ପ୍ରଲେପି ପୂଜନ୍ତି

ତୋତେ ମା ! ପ୍ରଚୁର ।୪୭।

ପୂରିଛି ସର୍ବତ୍ର

ଉତ୍କଳେ ତୋ ସେବା,

ପ୍ରାତଃ ସାୟଂକାଳେ

ନ ଡାକେ ‘ମା’ କେ ବା ? ।୪୮।

ପଡ଼ିଲେ ବିପଦ

ତୋତେ ଡାକଇ ଯେ

ପାରି କରୁ ତାକୁ

ପାର୍ଶ୍ୱେ ଆସି ନିଜେ ।୪୯।

୧ । ନାମ ଅନୁରୂପେ ସ୍ଥାପିତ ବୀରପୁରୂଷୋତ୍ତମପୁର ବ୍ରହ୍ମଣ ଶାସନ ଅଦ୍ୟାପି ବିରାଜିତ ।

୨ । ଏକ ମାଣ ଜମିର ଏକ ଚତୁର୍ଥାଂଶ

୩ । ପଳାନ୍ମ ।

ପ୍ରାଣୀ– ଶ୍ରେଷ୍ଠ ୧ ଶୋକେ

କରିଲେ ଆହ୍ୱାନ

ପଲକେ ତରଳେ

ତୋ କୋମଳ ପ୍ରାଣ ।୫୦ ।

ପରିତ୍ୟାଗ କରି

କୈଳାସ– ଶିଖରୀ

ପ୍ରବେଶୁ ସହସା

ତା ପାଣେ ଈଶ୍ୱରି ।୫୧।

ପ୍ରାଣ– ଦାନ ଅବା

ଆୟୁଷବବର୍ଦ୍ଧନ

ପୁତ୍ତ ସମର୍ପଣ

ଆପଦଖଣ୍ଡନ ।୫୨।

ପାର୍ବତି ! ତୁ କରି

ପାରୁ ଅନାୟାସେ

ପ୍ରମାଣିତ ଯାହା

ପ୍ରଭାବତୀ ପାଶେ ।୫୩।

ପାଣି–ଗ୍ରହଣର

ପୂର୍ବରୁ ସେ ବାଳୀ

ପୂଜିଥିଲା ତୋତେ

ଦୃଢ଼ମନେ କାଳି ! ।୫୪।

ପ୍ରଥମ ଗରଭେ

ଲଭିବାକୁ ସୁତା,

ପ୍ରବୋଧନ– ବାକ୍ୟେ

ତାକୁ ତୁ ଦେଲୁ ତା ।୫୫।

୧ । ପ୍ରାଣୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମନୁଷ୍ୟ ହିଁ ଶ୍ରଷ୍ଠସ୍ଥାନ ଅଧିକାର କରିଅଛି ।

ପ୍ରବଳ– ପ୍ରତାପୀ

ଚୋରଗଙ୍ଗ ବୀର

ପଦାନତ କରି

ସୁବର୍ଣ୍ଣ୧ର ଶିର ।୧।

ପତିତ– ପାବନ

ମହିମା ରକ୍ଷଣେ

ପାଳିଲେ ଉତ୍କଳ

ବସି ସିଂହାସନେ ।୨।

ପ୍ରସାରିତ ଏଥି

ଥିଲା ଶୈବଧର୍ମ

ପରିବର୍ତ୍ତନାଶେ

କଲେ ଏଡ଼େ କର୍ମ ।୩।

ପ୍ରଥମେ କଟକ

ହେଲା ରାଜଧାନୀ

ପରେ ନିର୍ବାଚିଲେ

ପୁରୀକୁ ସୁଜ୍ଞାନୀ ।୪।

‘ପରାତ୍ପର ପ୍ରଭୁ

ବିଷ୍ଣୁ– ଅବତାର

ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କର

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଆଧାର ।୫।

ପରମ– ବିଶ୍ୱାସୀ

ନୃପ ଏହା ଜାଣି

ପୁରୀ– ଧାମେ ଥିଲେ

ପ୍ରାସାଦ ନିର୍ମାଣି ।୬।

ପରାକ୍ରମୀ ସୈନ୍ୟ–

ବର୍ଗ ବ୍ୟତିରେକେ

ପାରିଷଦେ ଗଲେ

ପୁରୀକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ।୭।

ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲା ସେହି

ବାଲୁକା– ପ୍ରାନ୍ତର

ପୁରବାସୀଙ୍କର

ଭବନେ ସତ୍ୱର ।୮।

ପଲ୍ଲୀ ପ୍ରାୟ ଯାହା

ଥିଲା ଏତେଦିନ

ପରିଣତ ରମ୍ୟ

ନଗରେ ନବୀନ ।୯।

ପୂଜା–ବିଧି କ୍ରମେ

ଖଞ୍ଜିଲେ ନରେଶ

ପଣ୍ଡା–ପଢ଼ିଆରୀ

ଅଣାଇ ବିଶେଷ ।୧୦ ।

୧ । ସୁବର୍ଣ୍ଣ କେଶରୀ ନରପତି

ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ

ମନ୍ଦିର ସେକାଳେ

ପ୍ରକାଣ୍ଡ ନ ଥିବା

ହେତୁ ନରପାଳେ ।୧୧।

ପରକାଳେ କେହି

ତୋଳିବା ମାନସେ

ପ୍ରସ୍ତର ଅଣାଉ–

ଥିଲେ ସେ କ୍ରମଶେ ।୧୨।

ପରମ ଆନନ୍ଦେ

ଥିଲେ ନରପତି

ପରମାତ୍ମା– ପଦେ

ଅରପି ଭକତି ।୧୩।

ପରିଣୟ କଲେ

ପୁରୀ ଯିବା ପରେ

ପାଣ୍ଡ୍ୟ ୧ ନରରାଣ–

ନନ୍ଦିନୀ ସଙ୍ଗରେ ।୧୪।

ପ୍ରଭାବତୀନାମ୍ନୀ

ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ସୁନ୍ଦରୀ

ପ୍ରଶଂସନ୍ତି ଯାକୁ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟେ ଅପସରୀ, ।୧୫।

ପରିପୂର୍ଣ୍ଣା ଯେହୁ

ଥିଲା ସର୍ବଗୁଣେ,

ପରାସ୍ତ ଯା ଗନ୍ଧେ

ପଦ୍ମାଦି ପ୍ରସୁନେ, ।୧୬।

ପୁର ତିନି ମଧ୍ୟେ

ନାହିଁ ଯା ଉପମା,

ପ୍ରଭାମୟୀ ପ୍ରଭା

ହେବେ ବା ତା ସମା ? ।୧୭।

ପରମେଷୀ ସୃଜି–

ନାହିଁ ସମ– ନାରୀ

ପାରିବ କେ ଦେଇ

ଉପମା ତାହାରି ? । ୧୮।

ପାଣି ତା’ର କଲେ

ଗ୍ରହଣ ଚୁଡ଼ଙ୍ଗ

ପଦ୍ମେ ଅର୍ପିଲେ କି

ମିହିର ଉତ୍ସଙ୍ଗ ? ।୧୯।

ପଦ୍ମା ଅବା ପ୍ରାପ୍ତ

ହେଲେ ବିଷ୍ଣୁ କୋଳ ?

ପାର୍ବତୀଙ୍କି ଲଭି

ହର ଅବା ଭୋଳ ?।୨୦ ।

ପରସ୍ପରେ ହେଲା

ସୁଯୋଗ୍ୟ ମିଳନ

ପୂର୍ବ ତପ ପରି–

ଣାମ ଏ ବନ୍ଧନ ।୨୧।

୧ । ଦାକ୍ଷିଣାତ୍ୟର ପ୍ରାଚୀନ ରାଜ୍ୟ ବିଶେଷ

ପ୍ରଗାଢ଼ ପୀରତି

ଜାତ ବେନି ଜନେ

ପ୍ରାଣ ଏକା ବୋଲି

ଭାବନ୍ତି ସେ ମନେ ।୨୨।

ପ୍ରେମ–ଡୋରେ ହୋଇ

ଏକତ୍ର ଆବଦ୍ଧ

ପୂର୍ବ ପୃଥକତା

କଲେ ଦୁହେଁ ବଧ ।୨୩।

ପିଣ୍ଡ ମାତ୍ର ଥିଲା

ତାଙ୍କର ଅଲଗା

ପୃଷ୍ପ, ବୃନ୍ତ ପ୍ରାୟ

ପ୍ରାଣେ ପ୍ରାଣ ଲଗା ।୨୪।

ପ୍ରକଟିତ ଏକ–

ଭାବ ଅନ୍ୟ ପାଶେ,

ପ୍ରକୃତେ ଦମ୍ପତି

ଯେଣୁ ଏକାତ୍ମା ସେ ।୨୫।

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଦିଶୁଲେ

କେବେ କା ପଦ୍ମାସ୍ୟ,

ପ୍ରତିଫଳେ ଅନ୍ୟ

ବଦନେ ସେ ହାସ୍ୟ ।୨୬।

ପାଇ କେଉଁ ଚିନ୍ତା

ହେଲେ କେ ଚିନ୍ତିତ

ପ୍ରାଣକୁ ବାଧଇ,

ଅନ୍ୟ ବିଷାଦିତ ।୨୭।

ପାଶୁର ଅନ୍ତର

ହେଲେ କେହି କ୍ଷଣେ

‘ପଡ଼ିଲା କି ବଜ୍ର’

ଭାବନ୍ତି ସେମନେ ।୨୮।

ପ୍ରାତ୍ୟହିକ କ୍ରିୟା

କରଣେ ରାଜନ

ପୁର ତେଜି ଗଲେ,

ଗୃହେ ଥାଏ ମନ ।୨୯।

ପାଟରାଣୀ ବୁଡ଼ି

ଦୁଃଖ–ପାରାବାରେ

ପ୍ରାଣକୁ ପଠାଏ

ପ୍ରଣେଶ ସେବାରେ ।୩୦ ।

ପିନ୍ଧିଥାନ୍ତି ଦୁହେଁ

କରେ ପ୍ରେମ ବେଡ଼ି,

ପ୍ରେମକୁ ନ ପାରେ

ସୁବିବେକ ଏଡ଼ି ।୩୧ ।

ପ୍ରେମ ବୋଲି ଯାକୁ

ବୋଲଇ ଜଗତ,

ପାଗଳ କରାଏ

ନରକୁ ସତତ ।୩୨।

ପର୍ବତ, ଅନଳ,

ଭୀଷଣ କାନନ,

ପାରାବାର– ବକ୍ଷ,

ଉଷ୍ଣ–ପ୍ରସ୍ରବଣ ।୩୩।

ପାରି କରାଏ ସେ

ପ୍ରେମ ଅନାୟାସେ

ପଶିପାରେ ନର

ତହିଁ ତା ସକାଶେ ।୩୪।

ପଡ଼ିବ ସମ୍ମୁଖେ

କି ମହା– ଭୀଷଣ

ପ୍ରତିବନ୍ଧକାଦି

ନ ଜଣାଇ ମନ ।୩୫।

ପାସୋରି ପକାଏ

ସ୍ଥାନାସ୍ଥାନ ଭେଦ

ପଶୁ କି ମାନବ

ଜାତୀୟ ପ୍ରଭେଦ ।୩୬।

ପାଷାଣ ବିହଙ୍ଗ

ଅବା ବୃକ୍ଷ ଲତା

ପ୍ରୀତିବଶେ ନର

ସ୍ଥାପଇ ମିତ୍ରତା ।୩୭।

ପ୍ରଶ୍ନ କରି ଚାହିଁ

ଉତ୍ସକୁ ନୟନେ

ପ୍ରଦାନ କରଇ

ଉତ୍ତର ଆପଣେ ।୩୮।

ପକାଏ କୁଣ୍ଡାଇ

ପ୍ରେମ–ଭୋଳେ ନର

ପ୍ରତ୍ୟେକ ପଦାର୍ଥ

ଚର ବା ଅଚର ।୩୯।

ପ୍ରାଣୀ ପ୍ରାଣୀ ପ୍ରେମ

କାମ ସନ୍ନିହିତ

ପାଷାଣ–ପୀରତି

ନିର୍ମଳ ନିଶ୍ଚିତ ।୪୦।

ପ୍ରତିସ୍ଥାନେ ଛନ୍ତି

ପ୍ରଭୁ ପରମାତ୍ମା,

ପ୍ରେମ ଢାଳେ ତହିଁ

ନିଷ୍କାମେ ନରାତ୍ମା ।୪୧।

ପ୍ରେମୁଁ କାମ ବହୁ

ଦୂରେ ଅବସ୍ଥିତ,

ପ୍ରେମ ପରକୀୟ,

କାମ କଳୁଷିତ ।୪୨।

ପତି–ପତ୍ନୀ ମଧ୍ୟେ

ଦୁହେଁ ସମ୍ମିଳିତ

ପୁତ୍ର– ଲାଭ– କାମ

ପ୍ରେମରେ ଜଡ଼ିତ ।୪୩।

ପ୍ରତ୍ୟେକେ ସଂସାରେ

ସେହି ପୁତ୍ର ଆଶେ

ପୁରୁଷ ବା ନାରୀ

ମାତେ ସହବାସେ ।୪୪।

ପ୍ରଭାବତୀ ସଙ୍ଗେ

ଦିନେକ ଚୁଡ଼ଙ୍ଗ

ପ୍ରେମେ କାମ ଢାଳି

କଲେ ରତି–ରଙ୍ଗ ।୪୫।

ପୁତ୍ର ଆଶା ମନେ

ପୋଷଲେ ରାଜନ

ପାରିକରେ ପୁତ–

ନରକୁଁ ନନ୍ଦନ । ୪୬ ।

ପ୍ରଥମେ ପିତାର

ସୁତ ଆବଶ୍ୟକ

ପୁତ୍ର ହିଁ ତାହାର

ଆନନ୍ଦଦାୟକ ।୪୭।

ପ୍ରଭାବତୀ ଆଶା

ପ୍ରଥମେ ନନ୍ଦିନୀ

ପ୍ରସବିବ, ଦେବେ

ମହିଷମର୍ଦ୍ଦିନୀ ।୪୮।

ପରେ ପୁତ୍ର ଲାଭ

ଆଦ୍ୟରେ ଦୁହିତା

ପାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା

କରଇ ବନିତା ।୪୯।

ପୃଥିବୀରେ ଏହି

ଦ୍ୱବିଧ ବାସନା

ପତି–ପତ୍ନୀଙ୍କର

ପ୍ରଥମ– ଖେଳନା ।୫୦ ।

ପୁଷ୍ୟା–ଅଭିଷେକ–

ଉତ୍ସବ ନବରେ

ପୌଷପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ

ଦିବ୍ୟ ଆଡ଼ମ୍ବରେ ।୧।

ପକାଇଛି ଘାଳି ୧

ଲାଗି ନାଗରିକେ,

ପଡ଼ିଛି ଉତ୍ସବ–

ଗୋଳ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିକେ ।୨।

ପୁରୀ– ବାସୀ– ସର୍ବେ

ଆନନ୍ଦେ ମଗନ

ପାର୍ଶ୍ୱେ ଲଭି ଆଦ୍ୟ–

ଉତ୍ସବ ଦର୍ଶନ ।୩।

ପୂର୍ବେ ହେଉଥିଲା

କଟକେ ଉତ୍ସବ,

ପ୍ରୀତ ହେଲେ ହେଉଁ

ନିକଟେ ସମ୍ଭବ ।୪।

ପ୍ରଜାଏ ଆସନ୍ତି

ଭେଟି ସମର୍ପଣେ

ପୁରସ୍କାର ପ୍ରାପ୍ତ–

ହେବେ ଭାବି ମନେ ।୫।

ପଥ ଘାଟ ଗଳି

କାହିଁ ନାହିଁ ସ୍ଥାନ,

ପ୍ରଜାଏ ଚାଲନ୍ତି

ପିମ୍ପୁଡ଼ି ସମାନ ।୬।

ପୁଷ୍କରିଣୀ କୂଳେ

ରଖି କେ ସମ୍ପଦ

ପାଷାଣରେ ବସି

ହର୍ଷେ ମାଜେ ରଦ ।୭।

ପୂଣ୍ଡରୀକ– ଅକ୍ଷ

ଦରଶନ– ଆଶେ

ପିନ୍ଧଇ କେ କୁଞ୍ଚି

ମଠା ପାଟ ବାସେ ।୮।

ପାଞ୍ଜି ଖୋଲି କେହି

ଅନୁକୂଳବେଳ

ପଢ଼ି ଶୁଣାଉଛି

ନିଜ ସଙ୍ଗୀମେଳ ।୯।

ପାଟ ଅତିକ୍ରମି

କେହି ବା ପଥିକ

ପାଦ କରିଅଛି

ଧୂଳିରେ ସ୍ଫଟିକ ୨।୧୦ ।

୧ । ମଜଗୁଲ କରି ।

୨ । ଧୂଳିସରିତ ପାଦ ସ୍ପଟିକ ସଦୃଶ ଦେଖାଯାଉଅଛି ।

ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ଲକ୍ଷ୍ୟ

ପୁଷ୍ୟା ଅଭିଷେକ

ପ୍ରବେଶିବେ ଶୁଭ–

ବେଳେ ଏକ ଏକ ।୧୧।

ପରାତ୍ପର–ବିଷ୍ଣୁ–

ଚଳନ୍ତି– ପ୍ରତିମା

ପ୍ରଶଂସ୍ୟ ଭାରତେ

ଚୁଡ଼ଙ୍ଗ ମହିମା ।୧୨।

ପୂର୍ବ– ପୁଣ୍ୟ– ପୀଠ

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଉଦ୍ଧାର

ପ୍ରସାରିଛି ଖ୍ୟାତି

ଚୁଡ଼ଙ୍ଗ ରାଜାର ।୧୩।

ପ୍ରଭୁ ନିଜେ ସେହି

ନର ଅବତାର

ପ୍ରଜା ପାଳି କଲେ

ବୈଷ୍ଣବ ୧ ପ୍ରଚାର ।୧୪।

ପଦବୀ ଧାରଣ

କରିଛନ୍ତି ଭୂପ

ପ୍ରସନ୍ନ– ବଦନ

ଆର୍ଯ୍ୟନଭୋଡୂପ ୨

ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରେମ–

ପଥ–ପ୍ରବର୍ତ୍ତକ ୩

ପ୍ରିୟଂକର୪ ଗଜ–

ପତି ସୁପାଳକ ।୧୬।

ପାଳନ୍ତି ପରଜା

ନିଜେ ଯହିଁ ହରି,

ପାଇବ କେ ଦୁଃଖ

ସେ ରାଜ୍ୟ ବିହରି ?।୧୭।

ପୃଥିବୀରେ ଅବ–

ତୀର୍ଣ୍ଣ ଯହିଁ ପ୍ରଭୁ

ପ୍ରଜା ପରିବାରେ

କିବା ନଥିବ ଭୂ ୫।୧୮।

ପଦ୍ମାଳୟା ତାଙ୍କ

ରାଜ୍ୟ– ବିହାରିଣୀ

ପ୍ରଜା– ବର୍ଗ– ଘୋର–

ବିପଦ– ହାରଣୀ ।୧୯।

ପ୍ରତି ଆର୍ଯ୍ୟ ରାଜା

ତାଙ୍କ ଆଜ୍ଞାଧୀନ,

ପଦ ପୂଜି ପାପ–

ସାଗରୁ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ । ୨୦ ।

୧ । ବୈଷ୍ଣବ ଧର୍ମ ।

୨ । ଆର୍ଯ୍ୟରୂପ ଆକାଶର ଚନ୍ଦ୍ର

୩ । ପ୍ରିୟକାବୁକ ।

୫ । ଭୂ-ସମ୍ପତ୍ତି ।

ପ୍ରତ୍ୟହ ଆସନ୍ତି

ଦରଶନ ଆଶେ

ପୁଷ୍ୟା–ଅଭିଷେକେ

କିଏ ବା ନ ଆସେ ? ।୨୧।

ପ୍ରଣମନ୍ତି ଆଜି

ଅହର୍ନିଶ ଜନ

ପଦେ ଦେଇ ଭେଟି–

ଅଗଣନ ଧନ ।୨୨।

ପାର୍ଶ୍ୱଚରେ ତାହା

ସମ୍ମୁଖ ଅଙ୍ଗନେ

ପରିପାଟୀ କରି

ରଖନ୍ତି ଯତନେ ।୨୩।

ପର୍ବତ ଆକାରେ

ଭେଟି ସରଞ୍ଜାମ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲା ଲେଖା–

ରହି ଭକ୍ତ ନାମ ।୨୪।

ପାରିବ କେ ଗଣି

ରାଶି ରାଶି ଦ୍ରବ୍ୟ

ପ୍ରାଚୀର ଉଲ୍ଲଙ୍ଘି

ଦେଖେ ଭବିତବ୍ୟ ।୨୫।

ପାସୋରିଲା କେଉଁ

ଭକ୍ତ କେଉଁ ଦୁଃଖ

ପଥେ ଦେଖନ୍ତି କି

ଉତ୍ତୋଳି ଶ୍ରୀ ୧ ମୁଖ ?।୨୬।

ପରିଶେଷେ ମୋର

କଳ୍ପନା–ସୁନ୍ଦରୀ

ପ୍ରବେଶିଲେ ତହିଁ

ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱୁଁ ଅବତରି ।୨୭।

ପଡ଼ିଲେ ଚମକି

ଦେଖି ସେ ସମ୍ଭାର

ପବିତ୍ର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ

ସାମଗ୍ରୀ–ପୂଜାର ।୨୮।

ପୁତ ହେଲା ମୋର

କଳ୍ପନା–ନୟନ

ପବିତ୍ରତା–ସ୍ରୋତେ

ହୋଇ ନିମଗନ ।୨୯।

ପୁରସ୍କାର ଆଶେ

ଗଣିଲେ ସକଳ

ପରିମାଣେ ଭାଗ୍ୟେ

କି ଅଛି ବା ଫଳ ? ।୩୦ ।

ପ୍ରସ୍ତର– ମୂରତି

ପାଷାଣ–ବାସନ

ପ୍ରକାଶେ ଓଡ଼ଗାଁ ୨

କପିଳାସ ଧନ ।୩୧।

୧ । ଶୋଭା, ଲକ୍ଷ୍ମୀ ।

୨ । ନୟାଗଡ଼ସ୍ଥ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ସ୍ଥାନ ।

ପଲଙ୍କ ସବାରୀ

ସିନ୍ଦୁକ ଆସନ

ପାନବଟା ହାର

ମୁଦୀ ମୂର୍ତ୍ତିଗଣ ।

ପଙ୍ଖା ଆଦି ଦ୍ରବ୍ୟ

ମାତଙ୍ଗ– ଦଶନେ

ପ୍ରସ୍ତୁତ ସକଳ

ସନ୍ତୋଷିଲେ ମନେ ।୩୩।

ପ୍ରକୁଳ ୧ ଦେଖାଇ

ଦେଲେ ପରିଚୟ

ପୁଣ୍ୟ ଇଟାମାଟି ୨

ସମ୍ପଦ ନିଚୟ ।୩୪।

ପରଶୁ ଭୁଜାରି

ଛୁରୀ ତରବାରି

ପହୁଞ୍ଚିଛି ମଧ୍ୟ–

ଖଣ୍ଡୁ ୩ ଅସୁମାରି ।୩୫।

ପାନ–ଭଙ୍ଗା ନାନା–

ବିଧ ଗୁଆକାତି

ପ୍ରବେଶି ଜାଣନ୍ତି

ଜନ୍ମସ୍ଥାନ ଖ୍ୟାତି ।୩୬।

ପ୍ରଣେତା କାହାର

ବାଳକଟି୪–ବାସୀ

ପାରିନାହିଁ କାଳ

ଯା’ ସୁଖ୍ୟାତି ନାଶି ।୩୭।

ପିତ୍ତଳ କଂସାର

ବାସନ ତା ପାଶେ

ପ୍ରତିଦିଶ ଝଟ–

କାନ୍ତି ମୃଦୁ– ହାସେ ।୩୮।

ପ୍ରସିଦ୍ଧ କଣ୍ଟିଲୋ ୫

କଳାପଥର୬ରୁ

ପୁଣ୍ୟ ଦେବଗ୍ରାମ ୭

ତୁଳସୀପୁର୮ରୁ ।୩୯।

ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦର୍ଶନେ

କେତେ ଗୁଆକାତି

ପ୍ରଜା ଭେଟିଛନ୍ତି

ମନୋହର ଜାତି ।୪୦ ।

୧ । ମନୋହର ଦେହ । ନୟାଗଡ଼ସ୍ଥ ଶିଳ୍ପକଳାନିପୁଣ ଗ୍ରାମ ବିଶେଷ ।

୩ । ଦଶପଲ୍ଲା ରାଜ୍ୟରେ ହାତତିଆରି କରୁଥିବା ଗ୍ରାମ

୪ । ଭୁବନେଶ୍ୱରର ଅଦୂରରେ ।

୫ । ଖଣ୍ଡପଡ଼ାରେ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଆଦି ପୀଠସ୍ଥାନ । ଏହା କଂସା ପିତ୍ତଳ ବାସନ ନିମିତ୍ତ ପ୍ରସିଦ୍ଧ

୬ । ପୁରୀଜିଲ୍ଲାରେ ।

୭ । ନୟାଗଡ଼ରେ ।

୮ । ବାଙ୍କି ଅଞ୍ଚଳରେ ।

ପ୍ରଭୁ ପୁଜା ଆଶେ

ବେଲପଡ଼ା ୧ ଘଣ୍ଟା,

ପୂଜା– ଦ୍ରବ୍ୟ– ରନ୍ଧା–

ହଣ୍ଡା ଉଚ୍ଚ ଅଣ୍ଟା ।୪୧।

ପୂତ ସ୍ୱଚ୍ଛନୀରା–

ଭାର୍ଗବୀ ତଟିନୀ

ପଠାଇଛି ପ୍ରଭା,

ଘଣ୍ଟା, ମୂର୍ତ୍ତି, ଗିନି ।୪୨।

ପରଜାଙ୍କ କରେ

ଭଗବାନପୁର

ପଶୁପତି ବୁଢ଼ା–

ଲିଙ୍ଗ ୨ ଯା ଅଦୂର ।୪୩।

ପିତ୍ତଳ ସାମଗ୍ରୀ

କାନପୁର୩ଠାରୁ

ପହୁଞ୍ଚିଛି ଦିବ୍ୟ

ବିନ୍ଧାଣୀ ମୃଠାରୁ ।୪୪।

ପାଦୁକା କେ ମୃଗ–

ସ୍ପର୍ଶନେ ନିର୍ମାଣି

ପ୍ରଭୁ ପଦ ପାର୍ଶ୍ୱେ

ଭେଟିଅଛି ଆଣି ।୪୫।

ପରମ ଉତ୍କୃଷ୍ଠ

ଲାଠିପଡ଼ା ୪ ଯୋତା

ପ୍ରଶଂସା ଶୁଣିଲେ

ଦଉଡ଼ିବେ ଶ୍ରୋତା ।୪୬।

ପୋଥି– ଛାଞ୍ଚ ୫ ଚାଳୀ ୬

ବୋକାଡା ୭ନିବାସୀ

ପୁଞ୍ଜା ପୁଞ୍ଜା କରି

ସମର୍ପିଛ ଆସି ।୪୭।

ପିନ୍ଧା, ପାଛୁଡ଼ାର

ଚାକଚକ୍ୟ ଦେଖି ।

ପିଛାଡ଼ିବ କେ ବା

ଚକ୍ଷୁ ନ ନିରେଖି ? ।୪୮।

ପରିଚୟ ଦେଲେ

ଜରୀ ସୁରଚନା

ପାଟ ବ୍ରହ୍ମପୁର,

ଶ୍ରୀନବପାଟଣା ୮।୪୯।

ପାଟ– କୁମ୍ଭ– ପକା

ରଣପୁରୀ– ଯୋଡ଼

ପଠାଇଛି କେହି

ନେବ ଟଙ୍କା ତୋଡ଼ ।୫୦ ।

୧। ଦଶପଲ୍ଲାରେ ।

୨ । ପ୍ରସିଦ୍ଧ ମହାଦେବ ।

୩ । ନରସିଂହପୁର

ରାଜ୍ୟରେ ।

୪ । ନୟାଗଡ଼ରେ ।

୫ । ଅଳେଖା ତାଳପତ୍ର ପୋଥି

୬ । ନୟାଗଡ଼ରେ ।

୭ । ନରସିଂହପୁର ରାଜ୍ୟରେ

୮ । ତିଗିରିଆରେ ।

ପୀତ, ନୀଳ ଶାଢ଼ୀ

ଶୁକଳଗାଡ଼ିଆ୧

ପେଷିଛି ସୁରମ୍ୟ

ବିଚିତ୍ର–ଧଡ଼ିଆ ।୫୧।

ପେଣ୍ଡା ପେଣ୍ଡା ଫୁଲ

ଚିତ୍ର କେ ବସନେ

ପଠାଇଛି ଛିଟ

ଭାଙ୍ଗି ସଯତନେ

ପାଟଫେଟା ସଙ୍ଗେ

ମଣିବନ୍ଧୁ– ଗ୍ରାମୁଁ ୨,

ପ୍ରେରିଛି କେ ରାଜ–

ପାଟଣା୩ – ଶ୍ରାଧାମୁଁ ।୫୩।

ପାଚିବା ସୁଯୋଗ୍ୟ

ରମ୍ୟ ଗାତ୍ରପୋଛା ୪

ପ୍ରଣେତାଙ୍କ ନାମ

କହେ ଗୋଛା ଗୋଛା ।୫୪।

ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଜାନକୀ–

ଦେବୀପୁର୫ ଲୋକେ,

ପଞ୍ଚଗ୍ରାମ୬ କଳା–

ପାହାଡ଼ରୁ୭ ଥୋକେ, ।୫୫।

ପବିତ୍ରା କୁସୁମୀ୮–

ତୀର ବାଇଗଣି୯

ପ୍ରଜା ଭେଟିଛନ୍ତି

ପ୍ରଭୁ ପାଶେ ଗଣି ।୫୬।

ପରିତୃପ୍ତ ହେବେ

ଦେଖିଲେ ନରେଶ

ପକ୍ୱ– କମଳା କେ

ପ୍ରେରିଛି ବିଶେଷ ।୫୭।

ପାର୍ବତୀୟ ସ୍ଥାନ

ଦେବଭୂମି– ଗ୍ରାମୁଁ ୧୦

ପରିଚୟ ଜଣା

ପଡ଼ୁଛି ତା’ନାମୁଁ ।୫୮।

ପ୍ରସିଦ୍ଧ କଟକ

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣକାର ଗଣ

ପେଷିଛନ୍ତି ଦିବ୍ୟ

ବିଖ୍ୟାତ ଭୂଷଣ ।୫୯।

ପ୍ରଭାବତୀଙ୍କର

ଅଙ୍ଗ ବିଭୂଷଣେ,

ପୃଥିବୀରେ ନାହିଁ

ଗହଣା ତୁଳନେ ।୬୦ ।

୧ । ନୟାଗଡ଼ରେ ।

୨ । ବଡ଼ାମ୍ୱାରେ ।

୩ । ନୟାଗଡ଼ରେ ।

୪ । ଗାମୁଛା ।

୫ । ପୁରୀଜିଲ୍ଲାରେ ।

୬ । ଖୋର୍ଦ୍ଧାରେ ।

ପାର୍ଶ୍ୱେ ଦୃଷ୍ଟି ଦେଲେ

କଳ୍ପନା ଚଞ୍ଚଳେ,

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶାନ୍ତି ନୃପ–

ବଦନ– ମଣ୍ଡଳେ ।୬୧।

ପ୍ରଭା ବିକାଶଇ

ଭକ୍ତ ଗଣ ପ୍ରତି,

ପ୍ରଭିତ୍ୱ ଗାମ୍ଭୀର୍ଯ୍ୟ

ତା’ ସଙ୍ଗେ ଖେଳନ୍ତି । ୬୨ ।

ପ୍ରଶସ୍ତ ସୁନ୍ଦର

ସୁବଳିଷ୍ଠ ବପୁ

ପୂତ ହୁଏ ନେତ୍ର

ଦେଖି ପୂର୍ବ ତପୁଁ । ୬୩ ।

ପ୍ରାଣ ଲଭିଛି କି

ବୀର– ରସ– ମୂର୍ତ୍ତି ?

ପ୍ରଭୁ ନର–ରୂପେ

କରନ୍ତି କି ସ୍ଫୂର୍ତ୍ତି ? । ୬୪।

ପଦ୍ମ–ନେତ୍ର ଖେଳେ

ସୁଧାକର–ଆସ୍ୟେ

ପକାଇ ଭକତେ

କରୁଣା ପ୍ରକାଶ୍ୟେ । ୬୫।

ପଟୀର୧– ଲେପିତ

ବୀର ନରପାଳ

ପଡ଼ିଛି ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗେ

ତୁଳସୀର ମାଳ ।୬୬।

ପଣ୍ଡା କେହି କରେ

ଧରି ଧୂପ ଦୀପ

ପୂଜା ମନ୍ତ୍ର ବୋଲି

ବନ୍ଦାଏ ସମୀପ ।୬୭।

ପରମ– ଭକତ

କେହି ଛତ୍ରଧର

ପ୍ରଭୁ– ସେବାକାରୀ

କେ ଚାମରକର ।୬୮।

ପକାଏ ଆଲଟ

କେ ବା ବିଷ୍ଣୁ– ଭକ୍ତ

ପୁଣ୍ୟରାଶି ଜମି

ହେବ ଭାବି ଶକ୍ତ । ୬୯ ।

ପାଠକରେ କେହି

ନରୋତ୍ତମ ସ୍ତୁତି

“ପ୍ରଭୁ ! ପରାତ୍ପର !

ଲଭେଁ ମୁଁ ନିଷ୍କୃତି”।୭୦ ।

ପବିତ୍ର ହୋଇଛି

ରତ୍ନ–ସିଂହାସନ

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସମର୍ପି

ରମ୍ୟ ଅଙ୍କାସନ ।୭୧।

ପରିବେଶ୧– ଅର୍ଦ୍ଧ–

ଆକୃତି–ମଣ୍ଡନ

ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀସମ୍ମୁଖେ

ବିରାଜେ ଆସନ ।୭୨।

ପଣ୍ଡିତମଣ୍ତଳୀ

ବସି ତଥାପରେ

ପାଣ୍ତିତ୍ୟ ଦେଖାନ୍ତି

ଫୁଲ ଦର୍ପଭରେ ।୭୩।

ପାଣିନୀ ୨ କେ ଅବା

କରେ ଆଲୋଚନା

ପଦର ଲାଳିତ୍ୟେ

ନଥାଏ ଶୋଚନା ।୭୪।

ପକାଇଲେ ତର୍କ

ତର୍କ–ପଞ୍ଚାନନ,

ପୟାର ଶୁଣାନ୍ତି

ସାହିତ୍ୟିକ ଜନ । ୭୫ ।

ପୃଥିବୀ ଭ୍ରମଣ

ଗ୍ରହ ପର୍ଯ୍ୟଟନ

ପରୀକ୍ଷା କରାନ୍ତି

ଜ୍ୟୋତିଷ- ରତନ । ୭୬ ।

ପାଚିଲା–ଦାଢ଼ିଆ

ବୃଦ୍ଧ– ରାଜଗୁରୁ

ପ୍ରଲିପ୍ତ ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗେ

କର୍ପୁର ଅଗୁରୁ ।୭୭।

ପଦେ ଅଧେ କେବେ

ଅର୍ଦ୍ଧସ୍ଫୁଟ ବାଣୀ

ପାକୁଆ ପାଟିରେ

ଦିଅନ୍ତି ବଖାଣି ।୭୮।

ପ୍ରେମ– ସୁଧା– କୁଣ୍ଡ

ଆଦିରସ ଛନ୍ଦ

ପଢି କେଉଁ କବି

ଦିଏ ମହାନନ୍ଦ ।୭୯।

ପବିତ୍ର କରୁଣ–

ରସଗୀତାମୃତ

ପ୍ରସାଦ– ଭୂଷଣ

ଶ୍ରୀମୁଖ– ନିଃସୃତ ।୮୦।

ପୂତ କରେ ଭକ୍ତ

କବି କର୍ଣ୍ଣେ ଢାଳି,

ପକାଏ କେ କବି

ବୀର– ରସ ଗାଳି ।୮୧।

ପ୍ରତିଜ୍ଞାବଦ୍ଧ କେ

ସୁରସିକ କବି

ପକାରାଦ୍ୟ– କାବ୍ୟ

ସମର୍ପି ପଦବୀ ।୮୨।

ପ୍ରାପ୍ତି ଆଶା–ପୋଷି

ହୃଦୟ– ଆକାଶେ

ପଢି ଶୁଣାଉଛି

ସିଂହାସନ– ପାଶେ୧।୮୩।

ପ୍ରଭୁ ସୁପଣ୍ତିତ

ସୁକବି–ବଲ୍ଲଭେ

ପ୍ରଣମି କଳ୍ପନା

ବାହୁଡ଼ିଲେ ନଭେ ।୮୪।

ପଥ ମଧ୍ୟେ ଦେବୀ

କଲେ ବାରମ୍ବାର

ପୁଷ୍ୟା ଅଭିଷେକ

ମହିମା ପ୍ରଚାର ।୮୫।

୧ । ପରିଧି ।

୨ । ବ୍ୟାକରଣ ।

୩ । ଲେଖକ ନିଜେ ଗୋଟିଏ ଛନ୍ଦୋବଦ୍ଧ ଆଦିରସାତ୍ମକ କାବ୍ୟ ‘ଯାଜ୍ଞିକା’ ଗୋଟିଏ କରୁଣ ରସାତ୍ମକ କାବ୍ୟ, ‘ପ୍ରେକ୍ଷାଳନ’ ଗୋଟିଏ ବୀରରସାତ୍ମକ କାବ୍ୟ ‘ଭବାନୀ’ ଓ ଗୋଟିଏ ପକାରାଦ୍ୟ ଅଦ୍ଭୁତରସାତ୍ମକ କାବ୍ୟ ‘ପ୍ରତିଜ୍ଞା’ ରଚନା କରିଅଛନ୍ତି । ଯାଜ୍ଞିକା ବ୍ୟତିତ ଅନ୍ୟ ତିନିଗୋଟି କାବ୍ୟ ପ୍ରକାଶିତ ଏବଂ ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରକ୍ଷାଳନ ଏମ୍‍.ଏ. କ୍ଲାସ୍‍ରେ ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ ପାଠ୍ୟ ।

ପ୍ରଭାବତୀ କ୍ରମେ

ହେଲା ଅଶକତ,

ପଦ୍ମ ପତ୍ରୋଦର

ପୃଥଳ ପର୍ବତ ।୧।

ପାରେ ନାହିଁ ଉଠି

ଆସ୍ଥାନୁ ରମଣୀ

ପେଟ– ଭାରେ–ଆଶ୍ରା

କରଇ ଧରଣୀ ।୨।

ପଦ ଚାଳେ ଧୀରେ

ମାତଙ୍ଗ– ଗମନା

ପୁଂସ–ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱ–ବକ୍ଷା ୧

ପାଣ୍ଡୁର–ବଦନା ।୩।

ପ୍ରଭାବତୀ– ମୁଖ

ହେଲେ ହେଁ ପାଣ୍ଡୁର,

ପ୍ରକୃତି ତ ସେହି

ସର୍ବଦା ସୁନ୍ଦର ।୪।

ପଦ୍ମ–ନେତ୍ରେ ଡୋଳା

ହୋଇ ଛନ ଛନ

ପ୍ରାନ୍ତ ବେନି ଧରି

ଖେଳେ ଘନ ଘନ ।୫।

ପରିବର୍ତ୍ତିତ ସେ

ଶମ୍ପା– ଚଞ୍ଚଳତା,

ପ୍ରାଞ୍ଜଳ– ବଞ୍ଜୁଳ

କଞ୍ଜ– ମଣ୍ଡଳ ତା’।୬।

ପୁଷ୍କର–ବଦନ,

କମଳ– ନୟନ,

ପଦ୍ମ–କଢ଼–ସ୍ତନ,

ସରୋଜ– ଚରଣ, ।୭।

ପଙ୍କଜ–ସୁବାସ,

ମୃଣାଳ–ଶ୍ରୀକର

ପ୍ରକାଶେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

କ୍ରମେ ଚାରୁତର ।୮।

ପକ୍ଷ୍ମଳାକ୍ଷୀ ଶୋଭା

ଯେତେ ବଦଳଇ

ପୁରୁଷ ମାନସ

ତେତିକି ହରଇ ।୯।

ପାସୋରି ମାନବ

ପୂରୁବ ସୁଷମା

ପାଣ୍ଡୁରକୁ ଭାବେ

ଦିବ୍ୟ ଅନୂପମା । ୧୦ ।

୧ । ପୁରୁଷପରି ଊର୍ଦ୍ଧବକ୍ଷ ଯାହାର

ପ୍ରକୃତି ବୋଲି ସେ

ଦିଶଇ ନୂତନ,

ପ୍ରକୃତିର ଏହା

ମହତ ଲକ୍ଷଣ ।୧୧।

ପବିତ୍ର ନିର୍ମଳ

ସୁ– ପରିବର୍ତ୍ତିତ

ପ୍ରକୃତି ସର୍ବଦା

ହରେ ଜନ–ଚିତ୍ତ ।୧୨।

ପାରିବ ଜେ ବର୍ଣ୍ଣି

ପ୍ରକୃତି ମହିମା,

ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ଶୋଭା

ଦେଖାଏ ଗରିମା ।୧୩।

ପଢ଼ାଏ ନବୀନ–

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ–ମନ୍ତର

ପରିତ୍ରାଣ ନାହିଁ

ଦେଖିଲେ ନେତ୍ରର ।୧୪।

ପଡ଼ଇ ନୟନ

ନବ ନବ ଜାଲେ

ପ୍ରତି ମୁହୁର୍ତ୍ତରେ

ପ୍ରକୃତି-ସୁଶାଳେ ।୧୫।

ପ୍ରକୃତେ ପ୍ରକୃତି–

ପାଟମହ ଦେବୀ,

ପୂତ ଯା’ଚରଣେ

ସର୍ବ–ଶୋଭା ସେବି,

ପିନ୍ଧିଛନ୍ତି ନବ–

ସୋନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ–ବସନ,

ପ୍ରସବିବା ଆଶା

କଲା କି ମଣ୍ଡନ ? । ୧୭ ।

ପାନ କରି ଅବା

ଦିବ୍ୟାନନ୍ଦ– ସୁଧା

ପ୍ରକାଶିଲା ନବ –

ସୁଷମା ବସୁଧା୧ ।୧୮।

ପ୍ରଭାବତୀ–ଗର୍ଭେ

ଦୁର୍ଗା–ଦତ୍ତ–କନ୍ୟା

ପ୍ରତିଫଳୁଁ ରୂପେ

ହେଲା କି ସେ ଧନ୍ୟା ?।୧୯ ।

ପାଇଅଛି ବର

‘ପ୍ରସବିବ ସୁତା’

ପିତୃ ଭବନରେ,

ବିବାହ ନୋହୁଁ ତା’ । ୨୦ ।

ପଦାର୍ପଣକରୁଁ

କନ୍ୟା ନବମାସେ

ପାହୁଣ୍ଡେ ଚଳିଲେ

ଲଭେ ଯା’ ପୀଡ଼ା ସେ,

ପାସୋରେ ତା’ଭାବୀ–

ନନ୍ଦିନୀ–ବଦନ

ପ୍ରାଣ–ମୁକୁରରେ

କରି ଦରଶନ ।୨୨।

ପର ପାଶେ ନିଜ

ମନ–ଅଭିଳାଷ

ପାରେ ନାହିଁ ଖୋଲି

ହେଲା ନବ ମାସ ।୨୩।

ପଡ଼ିଛି କି ମହା–

ଚିନ୍ତା–ପାରାବାରେ

ପୁରୀ–ପତିଙ୍କର

ଓଲଟା କଥାରେ ।୨୪।

ପ୍ରସବିବ ଯେବେ

କନ୍ୟା ପାଟରାଣୀ,

ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଭୁପର

‘ମୁଳୁଁ ଦେବେ ହାଣି’।୨୫।

ପଛକୁ ନଥିବ

କିଛି ଗୋଳମାଳ

ପାଳିଲେ ତ ସ୍ନେହ

କରିବ ଜଞ୍ଜାଳ ।୨୬।

ପୁରପତୀ ବିଷ୍ଣୁ–

ଚଳନ୍ତି– ପ୍ରତିମା

ପାଇଲେ ନନ୍ଦିନୀ

କମିବ ମହିମା ।୨୭।

ପୁତ୍ର ହେବ ଅନ୍ୟ

ରାଜାର ଶାଳକ

ପୋତିଥିବ ମୁଣ୍ଡ

ତଳକୁ କାଳକ ।୨୮।

ପ୍ରଭୁତ୍ୱ ବିସ୍ତାର

କରିବ ଜାମାତା

ପୂଜିବେ ତାହାକୁ

କନ୍ୟା ପିତା ମାତା ।୨୯।

ପାରିବ କେ ସହି

ଘୋର ଅପମାନ

ପୁରୀ–ପତି– ଦେଇ

ଅପରେ ସମ୍ମାନ । ୩୦ ।

ପ୍ରଣମିବେ ସ୍ୱସା–

ଲାଗି ପରାତ୍ପର

ପୁରୀ–କ୍ଷେତ୍ର– ପତି

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ– ଈଶ୍ୱର । ୩୧ ।

ପୂଜିକେ ପୂଜିବେ

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡକରତା

ପ୍ରାଣର ଭଗିନୀ

ଅନ୍ୟ ଅନୁଗତା ।୩୨।

ପ୍ରଭାବତୀ ଶୁଣି

ଏ ଘୋର ପ୍ରତିଜ୍ଞା

ପ୍ରାଣେ ଲଭିଅଛି

ବଜ୍ର– ମାଡ଼ ବିଜ୍ଞା ।୩୩।

ପ୍ରକାଶିଲେ ସଖୀ

ସମୀପେ ବେଦନା,

ପ୍ରାଣେଶ ଭାବିବେ

ମୋତେ ହୀନମନା ।୩୪।

ପୁତ୍ର– ଲାଭ କେବେ

ନୋହିବ ପ୍ରଥମ,

ପାର୍ବତୀ– ବଚନେ

ତିଳେ ନାହିଁ ଭ୍ରମ ।୩୫।

ପୁତ୍ର ଜନ୍ମିଲେ ତ

ଏକ ପରକାର,

ପ୍ରସବିଲେ କନ୍ୟା

ହେବି ନାରଖାର ।୩୬।

ପ୍ରସବିବା ମାତ୍ରେ

ବଧିବି ସ୍ୱକରେ

ପ୍ରସାଦ ସମର୍ପି

ଘାତକର କରେ ।୩୭।

ପ୍ରାଣୁଁ ଜନ୍ମି ପ୍ରାଣ

କରିଲେ ଗ୍ରହଣ

ପ୍ରାଣରେ ବା ମୋର

କେଉଁ ପ୍ରୟୋଜନ ?।୩୮।

ପାରିବି କି ଭୁଲି

ପ୍ରସବ– ବେଦନା

ପ୍ରାଣ ଥିବା ଯାଏ

ସୁତା ହେଲେ ହଣା ? । ୩୯।

ପାରିବ କେ ରଖି

ନନ୍ଦିନୀ କି ମୋର ?

ପ୍ରାଣେଶ ପ୍ରତିଜ୍ଞା

ଅଟଳ ନିଘୋର ।୪୦ ।

ପ୍ରଭାମୟୀ ପ୍ରଭା

ଦେଇଛନ୍ତି ବର

ପାରିବେ ବା ରଖି

ତାହାଙ୍କୁ ଗୋଚର ।୪୧।

ପ୍ରତିଜ୍ଞା ତ ତାଙ୍କୁ

ନୁହେଁ ଅଗୋଚର,

ପ୍ରସନ୍ନ ନ ହେଲେ

ଅଖ୍ୟାତି ତାଙ୍କର । ୪୨ ।

ପୂଜିବ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ

କରିବେ ସେ ପଣ,

ପ୍ରାଣହନ୍ତା– ହସ୍ତୁ

ନନ୍ଦିନୀ ଜୀବନ

ପ୍ରକାଶିବେ ରଖି

ଦୟା–ନିର୍ଦଶନ–

ପତାକା ପୁରୀରେ

କରାଇ ସ୍ଥାପନ ।୪୪।

ପୃଷ୍ଠ ଡାହାଣରେ

ବିଷ୍ଣୁ–ଆସନର

ପୁଣ୍ୟ ପୀଠେ ଅଛି

ବିମଳା ଖର୍ପର ।୪୫।

ପଡ଼େ ନାହିଁ ତାହା

ଭାଗ୍ୟେ ବଳି ଭୋଗ,

ପ୍ରତିଜ୍ଞା କଲି ମୁଁ

କରିବି ତା ଯୋଗ’।୪୬।

ପ୍ରତି ପାର୍ବଣରେ

ହେବ ବଳିଦାନ,

ପ୍ରାଚୀର ଲଙ୍ଘାଇ

କରିବି ପ୍ରଦାନ ।୪୭।

ପୂର୍ବେଦିଗେ ମୁଖ

କରିଛନ୍ତି ହରି

ପଶ୍ଚିମେ ଅର୍ପିଲେ

ଟେରା– ବାଡ଼ କରି,

ପ୍ରତିକୁଳତା ସେ

ନ ଭାବିବେ ମନେ,

ପ୍ରାଣେଶ ହିଁ ମଙ୍ଗି–

ଯିବେ ଏ ବଚନେ ।୪୯।

ପରମ–ଈଶ୍ୱରୀ

କରିବେ କରୁଣା

ପ୍ରତିଜ୍ଞାବଦ୍ଧର

ମନ ନୁହେଁ ଊଣା ।୫୦ ।

ପ୍ରକାଶେ ଚୁଡ଼ଙ୍ଗ

ରମ୍ୟ ରାଜସଭା

ପାତ୍ର ମିତ୍ର ଆଦି

ବିକାଶନ୍ତି ପ୍ରଭା ।୧।

ପଲ୍ଲବ ଗରଭେ

କୁସୁମ ଯେସନ

ପରମ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

କରେ ପ୍ରକାଶନ, ।୨।

ପରିଷଦ ମଧ୍ୟେ

ତଥା ଚୋରଗଙ୍ଗ

ପାଉଛନ୍ତି ଶୋଭା

ବୀର ଗୌରଅଙ୍ଗ ।୩।

ପବିତ୍ର ସେ ସଭା

ଯହିଁ ସମାସୀନ

ପୁରୀପତି ସଙ୍ଗେ

ଯୁବକ ନବୀନ ।୪।

ପଦ୍ୟପ୍ରିୟ ସଭା–

ପଣ୍ତିତ ରସିକ

ପ୍ରତିଭା–ନନ୍ଦନ୧

କାବ୍ୟ– କୁଞ୍ଜ–ପିକ ।୫।

ପ୍ରତିଜ୍ଞାବଦ୍ଧ ସେ

କବି ଶିରୋମଣି

ପାରନ୍ତି ଅସଂଖ୍ୟ

ଅଳଙ୍କାର ଗଣି ।୬।

ପଦ–ଲାଳିତ୍ୟରେ

ପ୍ରସିଦ୍ଧ ବ୍ରାହ୍ମଣ,

ପଦବୀ–ଭୂଷିତ

ଲଳିତ-ରମଣ ।୭।

ପ୍ରସାଦ ଗୁଣ ତା’

କବିତାରେ ଥାଇ

ପ୍ରସାଦ– ଭୂଷଣ

ଉପାଧି ପିନ୍ଧାଇ ।୮।

ପଣ୍ତିତ– ମଣ୍ଡଳେ

ଜଣାଏ ନିପୁଣ,

ପ୍ରକୃତରେ କବି–

ବଲ୍ଲଭ ତ୍ରିଗୁଣ ।୯।

ପୁଞ୍ଜ କାବ୍ୟ ତା’ର

କଳ୍ପନା– ପ୍ରସୂତ

ପୁଞ୍ଜାକଯାକର

ଗତି ଅଦଭୁତ ।୧୦ ।

ପ୍ରକୃତି– ଉଦ୍ୟାନୁଁ

ତୋଳି ପୁଷ୍ପ– ପେଣ୍ଡା

ପ୍ରତି କାବ୍ୟେଖଞ୍ଜି–

ଅଛି କେଣ୍ଡା କେଣ୍ଡା ।୧୧।

ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ଢାଳି

କବିତା– ପ୍ରବାହ

ପାର୍ଶ୍ୱ ଚରଙ୍କର

ଚିନ୍ତା କରେ ଦାହ ।୧୨।

ପ୍ରସାଦ ସେବନ

କରେ ବହୁତର,

ପ୍ରକୃତରେ ସେ କି

ପ୍ରତିଭା– କୁମର ?।୧୩।

ପୁରୀପତି ଦକ୍ଷ–

ପାର୍ଶ୍ୱେ ବସି ବିପ୍ର

ପଦ ଭାଷୁଅଛି

ଗତି କରି କ୍ଷିପ୍ର ।୧୪।

“ପ୍ରସନ୍ନ–ବଦନେ

କରିଛି ସଦନ

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଆଜି

ମ୍ଳାନ–ନିର୍ଦଶନ ।୧୫।

ପଶି କେଉଁ ଚିନ୍ତା

ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହୃଦୟେ ?

ପଦେ ନ ଭାଷନ୍ତି

ପାର୍ଶ୍ୱ ଚର–ଚୟେ ।୧୬।

ପ୍ରତିଜ୍ଞା– କରଣ

ହେବ କି କାରଣ ?

ପ୍ରଥମ ଆଶା କି

ହେବ ଅକାରଣ ?।୧୭।

ପ୍ରଭୁ ସ୍ୱପ୍ନାଦେଶେ

କଲେ କି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ?

ପ୍ରଥମେ ନନ୍ଦିନୀ

ଲଭିବେ ନରେଶ !” ।୧୮।

ପଣ୍ତିତ ବଚନ

ଶୁଣି ବୀରବର

ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଭାରତେ

ନର–ଅଧୀଶ୍ୱର ।୧୯।

ପବିତ୍ର–ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ–

ନିର୍ମଳ ହୃଦୟ

ପୁତୀକ୍ଷେତ୍ରୋଦ୍ଧାର

ଯେ କଲା ଉଦୟ, ।୨୦।

ପବିତ୍ର ବୈଷ୍ଣବ–

ଧର୍ମ ସଂସ୍ଥାପନ

ପୁରୀଧାମେ ଆଦ୍ୟ–

ବସତି ସ୍ଥାପନ ।୨୧।

ପାରିଲା କରି ଯେ

ନରେଶ ନିର୍ମ୍ମାଣ

ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଚୁଡ଼ଙ୍ଗ–

ସାହୀ ଯା ପ୍ରମାଣ, ।୨୨।

ପବିତ୍ର–ବିମଳ–

ସଦ୍‍ଗୁଣ–ରାଶି

ପ୍ରଜାପାଳ ଧର୍ମ୍ମ–

ପାଳ ମିଷ୍ଟଭାଷୀ ।୨୩।

ପ୍ରବଳ–ପ୍ରତାପୀ

ଦୁର୍ବଳ–ତାରକ

ପଣ୍ତିତ–ବ୍ରାହ୍ମଣ–

ସୁକବି–ପାଳକ ।୨୪।

ପ୍ରଜାହିତକାରୀ

ଭାରତୀଭକତ

ପରଦୁଃଖହାରୀ

ସାହିତ୍ୟାନୁଗତ ।୨୫।

ପାକୃତ–ସଂସ୍କୃତ–

ବିଦ୍ୟା– ଆଲୋଚକ

ପ୍ରାଜ୍ଞପ୍ରିୟ ମାତୃ–

ଭାଷା–ଉଦ୍ଧାରକ ।୨୬।

ପଣ୍ତିତେ ସମ୍ବୋଧି

ଭାଷିଲେ ବଚନ

“ପ୍ରିୟବର ! ସତ୍ୟ

ତୁମ୍ଭର ଭାଷଣ ।୨୭।

ପ୍ରଥମେ ଲଭିବି

କନ୍ୟା–କଳଙ୍କିନୀ

ପିତା– ଭ୍ରାତା–ଖାତି–

ମହିମା– ନାଶିନୀ ।୨୮।

ପ୍ରତିଜ୍ଞା ମୋହର

ଅଚଳୁଁ ଅଟଳ,

ପବିଠାରୁ ଦୃଢ଼,

ମିହରୁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ।୨୯।

ପାଳିବି ନିୟତ

ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଅଚିରେ,

ପ୍ରଥମୁଁ ନାଶିଲେ

ନ ଥିବ ମହୀରେ ।୩୦ ।

ପ୍ରଭୁ ଯା’ କରନ୍ତି

ମଙ୍ଗଳ ନିମିତ୍ତ,

ପାଳିଲେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା

ଅର୍ପିବି ନିଶ୍ଚିତ ।୩୧।

ପର–ପୁରୁଷକୁ୧

ଅକ୍ଷୟ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ

ପୁରୀଶ୍ୱରେ ଯାହା

ଦିବ୍ୟ ଉପଦେଶ”।୩୨।

“ପ୍ରଭାତେ ଉଦିତ

ପ୍ରଭାତୀ– ତାରକା

ପ୍ରଭୁ ଭାଗ୍ୟ–ନଭେ

ବିଦ୍ୟୁତ– ଫଡ଼କା ।୩୩।

ପକାଇବ ଡକା

ଉଡ଼ାଇ ରାଜନ,

ପ୍ରଭୁ କିମ୍ପା କଲେ

ଏଡ଼େ ବଡ଼ ପଣ ?”।୩୪।

ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ ପୁଣି

ପଣ୍ତିତେ ଏପରି

ପାଣ୍ତିତ୍ୟ, କବିତ୍ୱ

ସମିଶ୍ରଣେ ଭରି ।୩୫।

ପ୍ରବେଶିଲା କ୍ଷିପ୍ର

ନରେଶ ଶ୍ରବଣେ

ପୁଣି ପଚାରିଲେ

“ସତେ ନରମଣେ ! ।୩୬।

ପ୍ରବାଦ ରହିବ

‘ଜାତ ହେବା ମାତ୍ରେ

ପୁରୀପତି–ସୁତା

ମିଶେ କାଳ–ଗାତ୍ରେ’ ? ।୩୭।

ପ୍ରମାଥିନୀ୧ ପ୍ରମ–

ଥନରେ ପ୍ରଥମେ

ପୁରୀନାଥ ! ଆଶା–

ବ୍ୟର୍ଥେ ମତି–ଭ୍ରମେ ।୩୮।

ପାସୋରି ଦେବେ କି

ଅନାଥଣରଣ !

ପ୍ରାପ୍ତ ବେପଥନ୨

ହେବେ ସେହିକ୍ଷଣ” ? । ୩୯ ।

ପାର୍ଶ୍ୱେତରେ ବସି

ମନ୍ଦେ ମନ୍ଦେ ହସି,

ପକ୍ୱ–ଅର୍କକରା୩

ଟିପନେ ବରଷି ।୪୦।

ପାପୁଲିରେ ଟିପେ

କସ୍ତୁରୀମିଶ୍ରିତ

ପକ୍ୱ–କମଳାର୍କ

କର୍ପୂରେ ଦଳିତ ।୪୧।

ପୁରାଇଲେ ନସ୍ୟ

ନାସିକାରେ କରେ

ପଣ୍ତତ– ପ୍ରବର ୪

ଆନ ଦ୍ୱିଜ–ବରେ ।୪୨।

ପ୍ରସ୍ତାବନା କିଛି

କରିବେ ଏ ପରା ?

ପଣ୍ତିତେ ପଣ୍ତିତେ

ହେବ ବା ପଚରା ?।୪୩।

ପ୍ରତ୍ୟୟ ଜନମେ

ଦେଖି ଆଡମ୍ବର,

ପରେ କିବା ହେବ

ତାହାଙ୍କୁ ଗୋଚର ।୪୪।

୧ । କ୍ଲେଶଦାୟିକା

୨ । କମ୍ପନ ।

୩ । ଅକରକରା ନାସଦାନୀ

୪ । ଜନୈକସଭାପଣ୍ଡିତ

“ପ୍ରଭୁ ଧୈର୍ଯ୍ୟବନ୍ତ

ନିତ୍ୟ–ଶାନ୍ତି–ଧାମ

ପ୍ରତିହାର୍ଯ୍ୟ ତାଙ୍କ

ପାଶେ କନ୍ୟା କାମ, ।୪୫।

ପ୍ରୀତ ମନେ କରି

ପାରନ୍ତି ସେ କର୍ମ୍ମ,

ପିନ୍ଧିଥାନ୍ତି ଅଙ୍ଗେ

ସଦା ଧର୍ମ–ବର୍ମ୍ମ, ।୪୬।

ପ୍ରାଣ ନେବାବେଳେ

କରି ଦୃଢ଼ପଣ

ପାଇବେ କିପାଁଇ

ଶରୀରେ କମ୍ପନ ? ।୪୭।

ପ୍ରାଣ ଦେଇ ପ୍ରାଣ

କରେ ଯେ ହରଣ,

ପରାତ୍ପର– ଅଂଶୀ,

ଧଇର୍ଯ୍ୟ–ଧାରଣ”।୪୮।

ପଣ୍ତିତ–ପ୍ରବର

ଭାଷିଲେ ଏପରି

ପ୍ରଭୁ ପ୍ରତିଜ୍ଞାକୁ

ସମର୍ଥନ କରି ।୪୯।

ପ୍ରବୀଣ ତାର୍କିକ

ତର୍କ–ଶିରୋମଣି

ପଦେ ବଖାଣିଲେ

“ନିଜେ ନରମଣି ।୫୦।

ପ୍ରଣିପାତ କରା–

ଇବେ ପୁତ୍ତ୍ରେ ଅନ୍ୟେ ?

ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଯେ ସାରା

ଭାରତ ଭୁବନେ ।୫୧।

ପ୍ରତିଜ୍ଞା ତାଙ୍କର

ଏସ୍ଥଳେ ଉଚିତ

ପ୍ରାଜ୍ଞ ମାତ୍ରେ ଏହା

କହିବେ ନିଶ୍ଚିତ”।୫୨।

ପଣ୍ତିତ–ଭାଷଣ

ପରେ ମନ୍ତ୍ରିବର

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସମ୍ବୋଧି

ଭାଷିଲେ ସତ୍ୱର ।୫୩।

“ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ହେ !

ତବ ଦୃଢ଼ପଣ

ପର–ପୁରୁଷକୁ

କୀରତି ସ୍ଥାପନ ।୫୪।

ପ୍ରଥମେ ନନ୍ଦିନୀ–

ଜନ୍ମେ କରାଇବ,

ପ୍ରମାଥିନୀ ତାପୁଁ

ସର୍ବେ ଉଦ୍ଧାରିବ”।୫୫।

ପ୍ରବେଶିଲା ମଧୁ–

କାଳେ ଫଗୁଖେଳ,

ପରିଧାନ କଲେ

ଜନେ ନବ–ଚେଳ ।୧।

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ–ହୃଦୟ

ମନୁଜ– ସମାଜ,

ପ୍ରଜା, ଜମିଦାର,

ରାଜା, ମହାରାଜ, ।୨।

ପୁରୁଷ, ରମଣୀ,

ବାଳକ, ବାଳିକା,

ପୁଲକିତ ସର୍ବେ

ଶୀତ–ବିଭୀଷିକା ।୩।

ପଛରେ ପକାଇ;

ପିପ୍‍ପଳ ପରାୟ

ପତ୍ରଝଡ଼ାପରେ

ମନୋହରକାୟ ।୪।

ପ୍ରକୃତିର ପରି–

ବର୍ତ୍ତନାନୁରୂପେ

ପ୍ରାଣୀଏ ଦିଶିଲେ

ଲାବଣ୍ୟ ସ୍ୱରୂପେ ।୫।

ପ୍ରକୃତି ଭାସିଲା

ଆନନ୍ଦ–ସାଗରେ

ପରିମଳମୟ–

ମଳୟ ସଙ୍ଗରେ ।୬।

ପରମ–ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

ତରଙ୍ଗରେ ଦୋଳି,

ପ୍ରକୃତେ ପ୍ରକୃତି

ଖେଳେ ଦୋଳେ ଦୋଳି ।୭।

ପତ୍ର–ପୁଷ୍ପ–ଫଳ–

ସମ୍ପଦ–ସମ୍ଭାର–

ପୁଲକ ଦେଖାଇ

କରଇ ପ୍ରସାର ।୮।

ପ୍ରାଣୀ ଚଳହୀନ

ମହୀରୁହ–ଲତା,

‘ପ୍ରକୃତି ଦେଇଛି

ଅଙ୍ଗେ ପୁଲକତା’ ।୯।

ପର୍ବତ ଶ୍ୟାମଳ–

ଅରଣ୍ୟାନୀ–ଛଳେ

ପୁଲକ ଦେଖାଏ

ଶରୀର–ମଣ୍ଡଳେ ।୧୦ ।

ପାହାଡ଼ କେହି ବା

ଗଛ–ଲତା–ହୀନ

ପ୍ରକାଶେ ଶୈବାଳେ

‘ଆସିଛି ସୁଦିନ’।୧୧।

ପ୍ରାନ୍ତର ସର୍ଷପ,

ଭୋଦେଇ ଉଦ୍ୟାନେ

ପରିବା–କ୍ଷେତ୍ରରେ

ନଦୀ–କୂଳ–ସ୍ଥାନେ ।୧୨।

ପଚାରିଲେ ମଧୁ–

ଋତୁର ମହିମା

ପୁଲକିତ ଅଙ୍ଗେ

ଦେଖାଇ ଗରିମା ।୧୩।

ପଲାଶ–ବିପିନ

ଦୂରରୁ ନୟନ

ପୁଷ୍ପ–ଘନ–ପେଣ୍ଡା

ଲୋହିତ–ବରଣ ।୧୪।

ପତାକା ଉଡ଼ାଇ

ଆକର୍ଷି ପ୍ରକାଶେ

‘ପରମ–ଆନନ୍ଦ

ଲାଭ ମଧୁମାସେ’।୧୫।

ପାରାବାର ତଟ

ଗ୍ରାମ–ମାନ ଘେରି

ପରବତ–ଉଚ୍ଚ

ଛତ୍ର–ଶିର ଡେରି ।୧୬।

ପଥିକ ମାନସେ

ଜନ୍ମାଏ ଆନନ୍ଦ

ପାନୀୟ, ଆହାର

ଉଭୟ ସମ୍ପଦ ।୧୭।

ପରଶିବ କହି

ନାରିକେଳ–ବନ;

ପବିତ୍ର ସେ ସ୍ଥଳୀ

ଫଳେ ଲଭି ବନ ୧।୧୮।

ପୁଲକିତ–ଗାତ୍ରେ

ମନୋହର–ବାସ

ପବନେ ପୂରାଇ

କୁସୁମ–ନିବାସ ।୧୯।

ପ୍ରାଚୀର–ଘେରିତ–

ରମ୍ୟ–ଉପବନ

ପାଳକେ ଭାଷଇ

ହୋଇ ହୃଷ୍ଟମନ ।୨୦।

‘ପାଇଲିଣି ମୁହିଁ

ବାସନ୍ତିକ ଶୋଭା,’

ପ୍ରକୃତି ବିକୃତେ

ଦିଶେ ମନଲୋଭା ।୨୧।

ପକ୍ଷୀଏ ଗାଇଲେ

ସୁ–ଲଳିତ–ସ୍ୱରେ,

ପିକ ବୃକ୍ଷେ ବସି

ଘନ–ପତ୍ରୋଦରେ ।୨୨।

‘ପ୍ରବେଶିଲା ମଧୁ–

ଋତୁ–ମଧ୍ୟ–ଦିନ,’

ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଭାବନ୍ତି

ନିଜକୁ ନବୀନ ।୨୩।

ପଦ୍ମ–ପୁଷ୍ପ ରଚି

ଅଳି–ସଙ୍ଗେ କେଳି

ପୁଷ୍କରିଣୀ–କୋଳେ

ତରଙ୍ଗରେ ଖେଳି ।୨୪।

ପ୍ରଚାରେ ‘ଦୋଳିରେ

ଲଭୁଛି ଆନନ୍ଦ,

ପ୍ରାଣୀଏ ମୋ ପରି

ପିଅ ପ୍ରେମ–ମଦ’।୨୫।

ପକ୍ଷୀ ସୁକୁମାର

ରମ୍ୟ ରାଜ–ହଂସ

ପାଖେ ରଖି ସୁଖୀ

ଅସଂଖ୍ୟ ସାରସ, ।୨୬।

ପର୍ଯ୍ୟଟନ କରି

ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ ନୀରେ

ପ୍ରକାଶେ ‘ଖେଳୁଛି

ଲହରୀ– ଦୋଳିରେ’ ।୨୭।

ପ୍ରେମ ଭୋଳେ କେବେ

କିଙ୍କିଣୀ–ନିସ୍ୱନ

ପର୍ବତଜା କୁଳୁ

କରି ସଂମିଶ୍ରଣ, ।୨୮।

ପ୍ରଚାର କରଇ

‘ବସନ୍ତ–ଉତ୍ସବ

ପରିବର୍ତ୍ତନରୁ

ହୋଇଛି ଇଦ୍ଭବ’ ।୨୯।

ପଲ୍ଲୀ–ବାସୀ–ସ୍ନାନ

ସାରି ସୁ–ବିମାନେ

ପୁଷ୍ପ–ବିମଣ୍ତିତ

ଦେବ–ଦେବୀ–ମାନେ ।୩୦।

ପିନ୍ଧାଇ ସୁ–ଦିବ୍ୟ

ପାଟ–ଛିଟ–ବାସ,

ପରିଧିସ୍ଥ ହୋଇ

ସର୍ବେ ଚାରି ପାଶ, ।୩୧।

ପୂଜା ଦେଇ ପ୍ରତି

ଗ୍ରାସବାସୀଦ୍ୱାରେ,

ପ୍ରସାଦ ପରଣି

ସରବେ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ, ।୩୨।

ପ୍ରାନ୍ତ–ପଡ଼ିଆକୁ

କୋଳହଳରବେ

ପରମ ଆନନ୍ଦେ

ବାହାନ୍ତି ଗୌରବେ । ୩୩ ।

ପେଣ୍ଡା ଆମ୍ବକସି,

ପଞ୍ଚ–ପୃଷ୍ପ–ହାର

ପିତ୍ତଳ–ବଟାରେ

ପୂଜାର ସମ୍ଭାର ।୩୪।

ପୂରାଇ କେ ଫଗୁ–

ପୁଡ଼ା ପାଖେ ରଖି,

ପୂଜକକୁ ଡାକେ

ମସ୍ତକ ସଳଖି, ।୩୫।

‘ପୂଜା–ଦ୍ରବ୍ୟ ନିଅ

ଲାଗି କର ବେଗେ’;

ପ୍ରଭୁ ଠାରେ ଭାଷେ

ଆନନ୍ଦ ଆବେଗେ ।୩୬।

ପ୍ରାନ୍ତରେ ପ୍ରସ୍ତର–

କାଷ୍ଠ–ଖମ୍ବଚୟ–

ପରେ ଶୋଭମାନ

ବିମାନ ନିଚୟ ।୩୭।

ପ୍ରକାଶନ୍ତି ଅଟେ

‘ଏ ଦୋଳ ପଡ଼ିଆ,

ପୂଜା କର ଜନେ;

ହେବ ହୃଷ୍ଟ ହିଆ । ୩୮।

ପଣ୍ୟଶାଳା ରଚି

ବିକେ ପଣ୍ୟାଜୀବ

ପଣ୍ୟ ନାନାବିଧ

ସ୍ମରି ଦୁର୍ଗା– ଶିବ ।୩୯।

ପଟିଆ ବିଛାଇ

ଅନାବୃତ ସ୍ଥାନେ

ପସରା ମେଲାଇ

ବିକେ କେ ଗୁମାନେ ।୪୦ ।

ପାଣୀରେ ଚକଟି

କେହି ଚୁର୍ଣ୍ଣ–ଚୟ ୧

ପୂପ ଛାଣି ଘୃତେ

କରନ୍ତି ବିକ୍ରୟ ।୪୧।

ପହୁଞ୍ଚିଛି କେତେ

ନବାତ–ଖେଳନା ୨

ପାନିଆଁ ସିନ୍ଦୁର

ସ୍ଥାଳୀ ମୂଆଁ ଚଣା ।୪୨।

ପରିବା ବାସନ

ବସନ ମିଷ୍ଟାନ୍ନ

ପାନ ଗୁଆ ଛୁରୀ

ମନେହରିମାତ୍ର ।୪୩।

ପୋତିଅଛି କେହି

ଦୋଳି–ଖଞ୍ଜା–ଛତ୍ର

ପିଲାଙ୍କୁ ଭୁଲାଇ

ନେବ ଖର୍ଚ୍ଚ ପତ୍ର ।୪୪।

୧ । ସର୍ବବିଧ ଶସ୍ୟ ଚୂନା ଅଟା ।

୨ । ଖଣ୍ଡ ଘୋଡ଼ା

ପକାଇଛି କେହି

ଜୂଆ–ଖେଳ–ପାଲି

ପଇସା ନେବାକୁ

ଛାଣି ଖାଲି ଖାଲି ।୪୫।

ପୁରବାସୀ ଆଜି

ଦୋଳୋତ୍ସବେ ମାତି

ପ୍ରତି ଗଳି ମୁଣ୍ଡ

ମଣ୍ଡପରେ ରାତି ।୪୬।

ପୁହାଇଲେ ନାଗା,

ସଟରା୨ ସମରେ

ପହିଞ୍ଚ ପାହୁଲା

ପକାଇ ପଦରେ ।୪୭।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦଳରୁ

ଦେଖାଇ ଦର୍ଶକେ

ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦ କରି

ସେ ପଦ ପଦକେ ।୪୮।

ପଶା ଖେଳେ କେହି

ବନ୍ଧୁ ଗଣେ ଡାକି

‘ପହୁଞ୍ଚିଛି ବର–

ଷକେ ଦିନଟା କି’ ! ।୪୯।

ପରସ୍ପରେ କହି,

ବିଛାଇ ଆସନ,

ପଣ ରଖି, ସାର

କରି ସଞ୍ଚାଳନ ।୫୦ ।

ପିଲାଏ ପାକଲା–

ଦାଢ଼ ଆ–ବାବାଜି

ପଲ ପଲ ହୋଇ

ରାଜ–ବେଶ ସାଜି ।୫୧।

ପାଟପଢ଼ା–ନାଟ

ବିବାହ–ଯୌତୁକ

ପଥିକେ ଦେଖାନ୍ତି

ଅପୂର୍ବ–କୌତୁକ ।୫୨।

ପ୍ରତିସ୍ଥାନେ ଲାଗି–

ଅଛି ଦୋଳୋତ୍ସବ

ପୁରୀବାସୀ କିମ୍ପା

ଆନନ୍ଦ–ବିଭବ ।୫୩।

ପାଉ ନ ଥିବେ ସେ

ନୀଳାଚଳେ ଆଜି

ପୃଥିବୀର କେନ୍ଦ୍ର–

ଆସନେ ବିରାଜି ।୫୪।

ପୂର୍ବ–ପାରାବାର–

ତୀରେ ନରହରି

ପରମାତ୍ମା ପ୍ରଭୁ

ଗୋବିନ୍ଦ ଶ୍ରାହରି ।୫୫।

୧ । ନାଗାର ସହଚର

ପରମ ଶଙ୍ଖର

ମୂଳ–ଚକ୍ରେ ରହି,

ପତିତ–ପାବନ

ବିଷ୍ଣୁ ନାମ ବହି, ।୫୬।

ପ୍ରତି ମୁହୁର୍ତ୍ତରେ

ଦିଅନ୍ତି ଆନନ୍ଦ

ପଞ୍ଚୁ ଦୋଳେ କେ ବା

ହେବ ନିରାନନ୍ଦ ?। ୫୬।

ପାନ କରି ସର୍ବେ

ଭଙ୍ଗୋଦକ-ପଣା

ପଞ୍ଚୁ ଦୋଳ-ବାସୀ

ହୋଇଥିଲେ ବଣା, ।୫୮।

ପଡ଼ିଲେ ଚମକି

ଜନ ମୁଖୁଁ ଶୁଣି,

‘ପାଟମହାଦେବୀ

ନନ୍ଦିନୀ-ରଙ୍କୁଣୀ ।୫୯।

ପ୍ରସବିଲେ ଆଜି

କି ଯୋଗେ ଦୁହିତା,

ପୁରୀପୀଠପତି

ଦେଲେ ମରାଇ ତା’ ।୬୦।

ପ୍ରତିଜ୍ଞା ପାଳନେ

ପଠାଇ ସଚିବେ;

ପରମ୍ପରାକ୍ରମେ

କନ୍ୟା ନ ରଖିବେ’ । ୬୧।

ପ୍ରଥମ-ଗରଭ–

ନଷ୍ଟ–ବାର୍ତ୍ତା ଶୁଣି

ପୁରୀବାସି ହେଲେ

ମନେ ମନେ ଗୁଣି, ।୬୨।

‘ପ୍ରଭୁ କି ନିର୍ଦ୍ଦୟ–

ଆଦେଶେ ନନ୍ଦିନୀ

ପ୍ରଭାବତୀ–ହୃଦ

ଆନନ୍ଦ ଦାୟିନୀ ।୬୩।

ପ୍ରାଣ ବିନାଶିଲେ

ପ୍ରସବ ସମୟ;

ପ୍ରଭୁଠାରେ ଶୋଭ–

ନୀୟ ପାପଚୟ’।୬୪।

ପ୍ରଚାରିତ ହେଲା

ସମଗ୍ରଉତ୍କଳେ

‘ପୃରୀପତି ସୁତା

ବିନାସିଲେ ବଳେ ’।୬୫।

ପାଇ ନରପତି

ଆଜ୍ଞା ପ୍ରବୋଧନ,

ପ୍ରଭାବତୀ-ପୂରେ

କରନ୍ତି ଗମନ । ୧ ।

ପାର୍ଶ୍ୱେ ଅଛି ଏକ

ବୃଦ୍ଧା-ସଂହାରିଣୀ

ପକ୍ୱ-କେଶା ଶୁଷ୍କ

ଲୋଳିତ ଚର୍ମିଣୀ । ୨।

ପାକୁଳଇ ବୃଦ୍ଧା

ପାଟି ବାରମ୍ବାର,

ପଳିତ-ଦନ୍ତ କି

ଖୋଜେ ଜିହ୍ୱା ତାର ? । ୩ ।

ପଛେ ପିଠି ଘୁଞ୍ଚି

ଯାଇଛି କିଞ୍ଚିତ,

ପରିବର୍ତ୍ତେ ଶିର

ସମ୍ମୁଖେ ନମିତ ।୪ ।

ପକାଇ ଅତୀତ

ପୃଷ୍ଠେ ବହୁଦୂରେ

ପୁରୋଭାଗେ ଦେଖେ

ଦଶା କି ଅଦୁରେ ? ।୫

ପ୍ରତ୍ୟୟ ଜନମେ

ଜରତୀ୧ ଦର୍ଶନେ

ପାଇଛି ବନ୍ତ୍ରତା

ଶୃଷ୍କ-ଅପଘନେ ।୬ ।

ପ୍ରତି ଦ୍ରବ୍ୟ ଶୁଖି

ହୋଇଥାଏ ବକ୍ର,

ପ୍ରାପ୍ତ ତେଣୁ ବୃଦ୍ଧା

ରୁପ ଅର୍ଦ୍ଧ-ଚକ୍ର ।୭ ।

ପରଳ ପଡ଼ିଛି

ବୃଦ୍ଧା ବେନିନେତ୍ରେ,

ପରଦା କି ତାର

ଭବ-ପାପ-କ୍ଷେତ୍ରେ ? ।୮ ।

ପଡ଼େ ନାହିଁ ଦୃଷ୍ଟି

ପଦାର୍ଥରେ ତାର,

ପାରେ ବା କି ଗଣି

ବାଲି ବାରମ୍ବାର । ୯ ।

ପଦ ହସ୍ତ ଚିର

ଅଭ୍ୟାସର ବଶେ

ପ୍ରସାର ନ କରି,

ଜାଣେ ସରବ ସେ । ୧୦ ।

ପାରିବ କେ ଜାଣି

ଦେଖି ତାର ଗତି ?

ପରଳ-ଭୂଷିତ

ନୟନା ଜରତି । ୧୧ ।

ପ୍ରକୃତରେ ବୃଦ୍ଧା

ବିଶାଳଲୋଚନା,”

ପରଳ ସଂଯୋଗେ

ଦିଶଇ ଭୀଷଣା ।୧୨ ।

ପଦେ କଥା କେହି

କଲେ ଉଚ୍ଚାରଣ,

ପ୍ରାନ୍ତ ଜାଣେ ଅନୁ

ମାନେ ତତକ୍ଷଣ । ୧୩ ।

ପାଦେ ଥିଲା ତାର

ଅଦ୍ଭୁତ ଶକତି,

ପହରକେ କରେ

ସପ୍ତକ୍ରୋଶ ଗତି । ୧୪ ।

ପାଣି ସଞ୍ଚାଳନେ

ସାଧେ ବହୁ କର୍ମ,

ପରଉପକାର

ଜାଣି ଶ୍ରେଷ୍ଠଧର୍ମ ।୧୫।

ପରିବାର ଚିନ୍ତା

ନ କରଇ ବୁଢ଼ୀ,

ପ୍ରଥମରୁ ଥିଲା

ବୋଲି ଆଣ୍ଠ୍ କୁଡ଼ୀ ।୧୬ ।

ପ୍ରାଣ-ଈଶ୍ୱରଙ୍କ

ଅକାଳ ବିୟୋଗେ,

ପାଳେ ପତିବ୍ରତା

ବ୍ରତ ସେ ସୁଯୋଗେ ।୧୭।

ପଡୋସୀଏ ତାକୁ

ଜାଣନ୍ତି ଡାହାଣୀ,

ପିଲା ରକ୍ତ ଶୋଷେ

ତା’ମନ୍ଦ ଚାହାଣୀ ।୧୮।

ପରଳ ପଡ଼ିବା

ଦିବସରୁ ସୁଦ୍ଧା

ପାଟି ବାରି ଶିଶୁ

ମାରିପାରେ ବୃଦ୍ଧା । ୧୯ ।

ପୈଶାଚିକ-ବୃତ୍ତି

ଜାଣେ ବର୍ଷୀୟସୀ,

ପାପ ଗୋପନାଶେ

କେତେ ମଦାଳସୀ ।୨୦।

ପେଟ ଭାଙ୍ଗିଛନ୍ତି

ବୃଦ୍ଧା-ମନ୍ତ୍ର-ବଳେ

ପେଟପୋଡ଼ା ଖାଇ

କଳ କଉଶଳେ । ୨୧ ।

ପ୍ରସୂତି-ବେଦନା

କରେ ସେ ହରଣ,

ପିଲା କେହି କେବେ

ନାହିଁ ସଜୀବନ । ୨୨ ।

ପ୍ରିୟ ପ୍ରିୟା ଯୋଗ

ଅଭିସାର-ସ୍ଥଳେ

ପାରେ କରି ସେହି

କୁଟ୍ଟନୀ ଚଞ୍ଚଳେ ।୨୩।

ପ୍ରଲୋଭନ-ବାକ୍ୟ,

ଔଷଧ-ପ୍ରଦାନ,

ପ୍ରାଣେଶ୍ୱରେ କାର

ବିଷ ସଂପ୍ରଦାନ ।୨୪।

ପର ଉପକାରେ

କରେ ସେ ଚତୁରୀ,

ପର-ଚିର-ଚିନ୍ତା

କର୍ତ୍ତନେ କତୁରୀ ।୨୫।

ପଦେ ସତ୍ୟ ଯେବେ

କହେ ପଦୀନାନୀ,

ପନ୍ଦରଟି ମିଥ୍ୟା

ଯୋଗକରେ ଆଣି ।୨୬।

ପର ଦେହ ଛୁଇଁ

କରାଏ ବିଶ୍ୱାସ

ପାପ କରି ନାହିଁ

ବୋଲି ସେ ଅଭ୍ୟାସ ।୨୭।

ପକାଇ ପକାଇ

ନୟନର ରାଣ

ପରଳେ ମଣ୍ଡିତ

ତା’ଲୋଚନ ଜାଣ ।୨୮।

ପକ୍ୱ କେଶ ସାକ୍ଷ୍ୟ

ଦିଏ ତା’ବଚନେ

ପୁରାଣ ଘଟନା

ଦେଖିଛି ଜୀବନେ ।୨୯ ।

ପାରିବ କେ କଳି

ତା’ ମହିମା-ସୀମା ?

ପରାସ୍ତ ରତନ

ଆକର ଗରିମା ।୩୦ ।

ପଦୀନାନୀ ଗୁଣ

ରାଶି ଉପମାନ

ପୃଥିବୀରେ ନାହିଁ,

ଆକାଶହିଁ ସାନ, ।୩୧।

ପରିବୃତ ଦିଗ

ବଳୟେ ସସୀମ

ପ୍ରିୟ ସଦା ବ୍ୟୋମ,

ନୁହେଁ କେବେ ଭୀମ ।୩୨।

ପବନ, ଅନଳ,

ଜୀମୂତ ଶକତି

ପ୍ରଳୟ-କାଳୀନ

ଅଛି ବୃଦ୍ଧା କତି ।୩୩।

ପ୍ରତ୍ୟହ ଉତ୍କଳ

ସମ୍ରାଟ-ଭବନେ

ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ କରେ

ଉଦର ଯତନେ ।୩୪।

ପାରି କରେ ଗୁପ୍ତେ

ପ୍ରାସାଦୁଁ ଦରବ,

ପରୋପକାରିଣୀ

ଶକ୍ତି ଅଭିନବ ।୩୫।

ପ୍ରହରୀଏ ତାହା

ନ ପାରନ୍ତି ଜାଣି,

ପ୍ରତ୍ୟୟ ନ ଜନ୍ମେ

ଚୋରାଇବ ନାନୀ ।୩୬।

ପରିବାର ପ୍ରତି–

ପୋଷଣ-ବାସନା

ପଶିନାହିଁ ପାଶେ

ସରଳ-ବଚନା ।୩୭।

ପଦାର୍ଥ ନେଇ ବା

କରିବ ସେ କିସ ?

ପଥ ତା’ ନିମିତ୍ତ

ମୁକ୍ତ ଅହର୍ନିଶ ।୩୮।

ପ୍ରଭାବତୀ ବାକ୍ୟ

ଏକା ତା’ କଣ୍ଟକ

‘ପାପିନୀ ଆସିବ

କିମ୍ପା ଅନର୍ଥକ’ ।୩୯।

ପ୍ରଥମ ଗରଭ–

ସଞ୍ଚାର ଦିବସୁଁ

ପୁରେ ପଶିନାହିଁ

ବୃଦ୍ଧା କର୍ମ-ବଶୁଁ ।୪୦ ।

ପାଟ-ରାଣୀ ପୁର

କରୁଁ ନିବାରଣ

ପାଞ୍ଚେ ବୃଦ୍ଧା ‘ପ୍ରାଣ

କରିବି ହରଣ ।୪୧।

ପ୍ରଭାବତୀ-ଗର୍ଭ–

ସ୍ଥିତ ଅପତ୍ୟର,’

ପ୍ରଭୁ ଘଟାଇଲେ

ତାହାହିଁ ସତ୍ୱର ।୪୨।

ପରମ ଆନନ୍ଦ

ଲଭେ ଆଜି ପଦୀ

ପ୍ରାବୃଟେ ସରସ–

ହୃଦ ଯଥା ନଦୀ ।୪୩।

ପାସୋରିବ ଆଜି

ପୂର୍ବ ଅପମାନ

ପ୍ରଭାବତୀ ସୁତା

ରକ୍ତ କରି ପାନ ।୪୪।

ପୈଶାଚିକ ମନ୍ତ୍ରେ

ଚିପି ସୁତା ବେକ

ପାଞ୍ଚେ ବୃଦ୍ଧା ରକ୍ତ

ପିଇବି ଅନେକ, ।୪୫।

ପୁରାଉ ନ ଥିଲା

ରାଣୀ ମୋତେ ଘରେ

ପ୍ରାଣାଧିକା କନ୍ୟା

ଅରପିବ କରେ ।୪୬।

ପ୍ରାଣ ନେବା ପାଇଁ

ଅବାଧେ ଚଞ୍ଚଳ,

ପାଇବ ସୁନ୍ଦରୀ

ଆଜି ପ୍ରତିଫଳ ।୪୭ ।

ପାପିନୀ ହେଲେହେଁ

ଭାବୁଥିଲା ଯାହା,

ପାପ ବୃଦ୍ଧି-ଆଶେ

ପ୍ରାପ୍ତ ହେଲା ତାହା ।୪୮ ।

ପ୍ରବଳ ହୁଅଇ

ଯାର ଅଭିଳାଷ,

ପୂରଣ କରନ୍ତି

ପ୍ରଭୁ ତା’ମାନସ ।୪୯ ।

ପାଏ ଫଳ ଇଚ୍ଛା–

ଅନୁରୂପେ କାମୀ,

ପୃଷ୍ଠ-ପୋଷକ ସେ

ଏକା ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ । ୫୦ ।

ପାଣ୍ଡ୍ୟ-ରାଜ-ସୁତା

ପ୍ରସବି ଦୁହିତା,

ପଡ଼ିଲା ଭୁତଳେ

କଦଳୀ କର୍ତ୍ତିତା ।୧।

ପରାୟ ବିକଳେ

ରସନା କାମୁଡ଼ି,

ପଥୁଁ ଖସେ ନର

ହତାଶାରେ ହୁଡ଼ି । ୨ ।

ପ୍ରଭୁ ପ୍ରତିଜ୍ଞାରୁ

ନଷ୍ଟ ହେବ ସୁତା,

ପ୍ରାଣ କେ ଧରିବ

ଦେଇ ପରାଣୁଁ ତା’ ? । ୩ ।

ପକାଇଛି ସଂଜ୍ଞା–

ହୀନେ ପ୍ରଭାବତୀ

ପର-ବର୍ତ୍ତୀ-ଚିତ୍ର

ନେତ୍ରେ କରି ଗତି ।୪।

ପ୍ରଜ୍ୱଳି ହୃଦୟ–

କନ୍ଦରେ ପରଶି,

ପରାଣ ଦେଲା କି

ପୋଡ଼ି ଅଙ୍ଗେ ପଶି ? । ୫ ।

ପର-କ୍ଷଣେ ଧୂବ

ପଡ଼ିବ ବିପଦ

ପାରିଲେ ମାନବେ

ଜାଣି, ଜିହ୍ୱା-ରଦ- ।୬।

ପାଟି ବନ୍ଦ କରି

ଦିଅନ୍ତି ତକ୍ଷଣ,

ପ୍ରଖରେ କରନ୍ତି

ଶ୍ୱାସ ବରଜନ । ୭ ।

ପ୍ରଶ୍ୱାସ ସହିତେ

ନାସାରନ୍ଧ୍ର ପଥେ

ପାଏ କିବା ଯାଇ

ଜୀବନ ବି-ପଥେ୧ ? । ୮ ।

ପ୍ରସବ-ବେଦନା

ବାଧିଥିଲା ଭାରି,

ପ୍ରାଣେଶ ପ୍ରତିଜ୍ଞା,

ଦେବ କନ୍ୟା ମାରି, ।୯।

ପାରିବାରୁ ଜାଣି

ସତେ ଏହି କ୍ଷଣି

ପଟ୍ଟି ଖୋଲି ଦେଉଁ

ନୟନୁଁ ରମଣୀ ।୧୦।

ପ୍ରଥମେ ଚମକି

ପଡ଼ିଲା ପ୍ରସୁତୀ

ପ୍ରସବିଛି ସୁତା

କରି ଅନୁଭୁତି । ୧୧ ।

ପାଶେ ଦେଖି ପୁଣି

ନନ୍ଦିନୀର ରୂପ

ପ୍ରୀତିଭରେ ପାଞ୍ଚେ

ଏ ମୋ ନିଜରୂପ । ୧୨ ।

ପ୍ରତିବିମ୍ବ ଦେଖି

ଯଥା ମରକଟ

ପଳାଏ ଛନକା

ହୁଦେ ପରକଟ, ।୧୩।

ପ୍ରଭାବତୀ ତଥା

ନନ୍ଦିନୀର ଅଙ୍ଗେ

ପାଇଲା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ

ନିରେଖି ଭ୍ରୂଭଙ୍ଗେ । ୧୪ ।

ପୁଣି ଜ୍ଞାନ ଲଭି

ନ ରହିବ ଏହା

ପଡ଼ିଛି ଅଜ୍ଞାନେ

ସୁକୋମଳ-ଦେହା । ୧୫ ।

ପ୍ରାଣ-ପକ୍ଷୀ ଉଡ଼ି

ଯିବାରୁ ସୁନ୍ଦରୀ

ପଡ଼ିଅଛି ଦୁଃଖେ

ଶରୀର ପିଞ୍ଜରୀ । ୧୬ ।

ପଳାଇ ତା’ ଆତ୍ମା

ତେଜି ଅପଘନ,

ପରମ-ଈଶ୍ୱରୀ

କରେ ଅନ୍ୱେଷଣ । ୧୭ ।

ପ୍ରାଣ ରକ୍ଷା କରି

ପାରିବେ ଭାବି ସେ

ପ୍ରଧାବିତ ବେଗେ

ନ ରହି ନିମିଷେ । ୧୮ ।

ପାଇଥିଲା ବର

ଯାହାଙ୍କ ପ୍ରସାଦୁଁ

ପ୍ରକୃତେ ତାରିବେ

ଜାଣେ ପରମାଦୁଁ । ୧୯ ।

ପ୍ରଧାବନ କାଳେ

ଦେଖିଲା ସେ ପଥେ

ପ୍ରଭାମୟୀ ବସି

ଜ୍ୟୋତିର୍ମ୍ମୟ-ରଥେ ।୨୦।

ପ୍ରବୋଧନ ବାଣୀ

ଭାଷନ୍ତି ସସିତେ

“ପ୍ରଭାବତି ! ଚିନ୍ତା

ନ କର କିଞ୍ଚିତେ । ୨୧ ।

ପୁରୀ-ଧାମେ ମୋର

ମହିମା ରକ୍ଷଣେ

ପ୍ରଦାନ କରିଛି

ବର ଶୁଭ-କ୍ଷଣେ । ୨୨ ।

ପୁରୀ-ପତି ସଙ୍ଗେ

ତୋ ପାଣି-ଗ୍ରହଣ

ପରେ ଚୋରଗଙ୍ଗ

ପ୍ରତିଜ୍ଞା-କରଣ ।୨୩।

ପ୍ରତି-କାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ

ମୋହରି ଭିଆଣ,

ପାଇବ ନନ୍ଦିନୀ

ପ୍ରାଣ ନିଶ୍ଚେ ଜାଣ ।୨୪ ।

ପଠାଇବ ଯାକୁ

ଆଦେଶି ଚୁଡ଼ଙ୍ଗ,

ପଦେ ପଡ଼ି ସମ–

ର୍ପିବୁ କନ୍ୟା ଅଙ୍ଗ ।୨୫ ।

ପୂରାଇବ ତୋର

ସେହି ସୁକାମନା,

ପଶ ନିଜ ପିଣ୍ଡେ

ନ କରି ଶୋଚନା” । ୨୬ ।

ପ୍ରବୋଧନ୍ତେ ପ୍ରଭା,

ପାଟରାଣୀ ପ୍ରାଣ

ପୁନର୍ବାର ଅଙ୍ଗେ

ହେଲା ବିଦ୍ୟାମାନ । ୨୭ ।

ପବନ ଚାଲିଲା

ନାସିକାରେ ଧୀରେ

ପଶିବାରୁ ଆତ୍ମା

ରମଣୀ ଶରୀରେ । ୨୮ ।

ପାଟି ମେଲା କଲା

କ୍ରମେ କୃଶୋଦରୀ

ପକାଇ ଉଠାଇ

ଉଦର ସୁନ୍ଦରୀ । ୨୯ ।

ପଦ ହସ୍ତ କ୍ରମେ

କରି ସଞ୍ଚାଳନ,

ପାର୍ଶ୍ୱ ଲେଉଟାଇ

ଦେଲା ଅପଘନ । ୩୦ ।

ପଦ୍ମ-ନେତ୍ର ଯାହା

ଥିଲା ନିମୀଳିତ,

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଏକ୍ଷଣି,

କ୍ରମଶ ସ୍ଫୁରିତ । ୩୧ ।

ପଡ଼ିଲା ଦର୍ଶନ

ମନ୍ତ୍ରି-ପତ୍ନୀ-ପରେ,

ପ୍ରସବ ସମୟେ

ନ ଥିଲେ ଏ ଘରେ । ୩୨ ।

ପହୁଞ୍ଚି ଅଛନ୍ତି

ଏଥି ଏହିକ୍ଷଣି

ପାଇ ସୁ-ସଂବାଦ

ଜାତ କନ୍ୟାମଣି । ୩୩ ।

ପାଟରାଣୀ ଏହି–

ପରି ଭାବି ମନେ,

ପଚାରିଲେ ଧୀରେ

ନାମ ସମ୍ୱୋଧନେ । ୩୪ ।

”ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ! ଦେଖି

ତୁମ୍ଭ ଆଗମନ,

ପୂରାଉଛି ହୃଦେ

ସୁ-ସାହସ ଧନ, ।୩୫।

ପ୍ରସବିଛି ଯାକୁ

ତା’ଅମୁଲ୍ୟ ଜୀବ

ପ୍ରିୟ ନୁହେଁ କି ଗୋ

ମରଣେ ବରିବ ? । ୩୬ ।

‘ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା’ ନାମେ

ଜନ୍ମି ଏ ଜଗତେ

ପରାଣ ରକ୍ଷଣେ

ନ ଭାବ କେମନ୍ତେ ? । ୩୭ ।

ପାରିବ କି କରି

ଜୀବନ ଉଦ୍ଧାର ?

ପାଇବ ପ୍ରସୂତୀ

ସନ୍ତାପୁଁ ନିସ୍ତାର” । ୩୮ ।

ପ୍ରବୋଧନ-ବାକ୍ୟ

ମୃଦୁଳେ ପ୍ରଦାନି

ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ଭାଷେ

“ତାରିବେ ଭବାନୀ । ୩୯ ।

ପରିତ୍ୟାଗ କର

ମହାଘୋର ଚିନ୍ତା,

ପାର୍ବତୀଙ୍କଦ୍ୱାରା

ହେଲି ମୁଁ ଆନୀତା । ୪୦ ।

ପାଳିବି ତାଙ୍କର

ସ୍ୱନ୍ନାଦେଶାବଳି,

ପାଇଛି ଯା ଗତ–

ରାତ୍ରେ ସତ୍ୟ ଭଳି । ୪୧ ।

ପରିଣାମେ ସର୍ବ

ଦେଖିବ ଏକ୍ଷଣି,

ପାପିନୀ ଘାତକୀ

ଦ୍ୱାରସ୍ଥ ହେବଣି । ୪୨ ।

ପରିବାରୀ-ବର୍ଗ

ଯିବେ ଅପସରି,

ପାର୍ଶ୍ୱେ ଥିବ ତୁମ୍ଭ

ବାଲ୍ୟ-ସହଚରୀ । ୪୩ ।

ପିତୁଳା ଆଣିଛି

ମହଣ-ଗଠିତା

ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ନନ୍ଦିନୀ

ପବନ-ପୂରିତା । ୪୪ ।

ପାଇଛି ଆଦେଶ

କ୍ରୁରା ପଦୀନାନୀ

ପ୍ରାଣ ନେବି ତଣ୍ଟି

ଚିପି, ସେନ ହାଣି । ୪୫ ।

ପ୍ରାଣେଶ୍ୱର ମୋର

ଆସିବେ ତା ସଙ୍ଗ

ପଶିଲେ ଶରଣ,

ରଖି କନ୍ୟା-ଅଙ୍ଗ, ।୪୬।

ପାପୀୟସୀ କରେ

ଦେବେ ପୁତ୍ତଳିକା,

ପ୍ରଚାରିତ ହେବ

‘ସରିଛି ବାଳିକା’ । ୪୭ ।

ପାଳିବି ମୁଁ ତାକୁ

ନେଇ ମୋ ପ୍ରାସାଦେ,

ପୂରିବା ବାସନା

ବିମଳା ପ୍ରାସାଦେ” । ୪୮ ।

ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇନାହିଁ

ପ୍ରାଣପ୍ରୀୟା-ବାଣୀ

ପରିବାରୀ ଦେଲା

ଦୁଃସମ୍ବାଦ ଆଣି । ୪୯ ।

“ପହୁଞ୍ଚି ଅଛନ୍ତି

ଦ୍ୱାରେ ମନ୍ତ୍ରିବର,

ପଦୀନାନୀ ଅନୁ–

ସରଇ ତାଙ୍କର । ୫୦ ।

ପଠାଇଲେ ମୋତେ,

ନେବି ଅନୁମତି,

ପ୍ରବେଶିବେ ଗୃହେ

ମନ୍ତ୍ରୀ ମହାମତି” । ୫୧ ।

ପାଖେଇ ଯାଆନ୍ତି

ଦାସୀ ବାଣୀ ଶୁଣି

ପ୍ରତ୍ୟେକ ରମଣୀ

ମନେ ମନେ ରୁଣି ।୫୨।

“ପ୍ରକୃତେ କି ମନ୍ତ୍ରୀ

ଶୁଣିବେ କାକୂତି ?

ପାଇବ ଆନନ୍ଦ

ରୁଦିତା-ପ୍ରସୂତୀ” । ୫୩ ।

ପୁର-ହାରେ ବୃଦ୍ଧା

ରଖି ପ୍ରବୋଧନ,

ପୃରେ ଧୀରେ କଲେ

ଚରଣ ଚାଳନ । ୫୪ ।

ପହୁଞ୍ଚିଲେ ଦାସୀ–

ସହ ସେ କୋଠରୀ–

ପାଶେ, ଯହିଁ କ୍ଷୁନ୍ନ–

ହୃଦୟା-ସୁନ୍ଦରୀ ।୫୫।

ପୂର୍ବ-ଦିଗେ ମୁଖ

କରିଅଛି ବସି,

ପରିଧାନ ଶିରୁଁ

ପଡ଼ିଅଛି ଖସି ।୫୬।

ପରିପାଟୀ ରଚା

ରମଣୀୟ ବେଣୀ

ପିଠିରେ ଫିଟିଛି,

କରେ କି ଭାଳେଣି ? । ୫୭ ।

ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ

ଲୋଟେ ବେଣୀ ଶିର

ପାଟ-ପୁଷ୍ପ-ଗୁଚ୍ଛ୧,

ରତନେ ରୁଚିର ।୫୮।

ପଦ୍ମ, ଚନ୍ଦ୍ର, ତାରା,

କାଞ୍ଚନେ ରଚିତ

ପଦ୍ମରାଗ, ମୁକ୍ତା,

ହୀରକ ଖଚିତ; ।୫୯।

ପାଟରାଣୀ ଦୁଃଖ

ଦେଖି, ଧରାତଳେ

ପିଟଇ କି ବେଣୀ

ମସ୍ତକ ବିକଳେ ? । ୬୦ ।

ପଡ଼ିଛନ୍ତି ଚାରି

ପାଶେ ଅଳଙ୍କାର

ପ୍ରସୂତୀ ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗୁ

ହୋଇଣ ବାହାର, ।୬୧।

ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ନୋହି,

ଘୋର ବିଶୃଙ୍ଖଳେ;

ପ୍ରାଣହୀନ ମଧ୍ୟ

କାନ୍ଦଇ ବିକଳେ । ୬୨ ।

ପ୍ରତ୍ୟେକେ କି ଶୋକେ

ହେଲେ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ

ପାସୋରନ୍ତି ନିଜ

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସମସ୍ତ ? ।୬୩।

ପଡ଼ନ୍ତି କି ଯାଇ

ଚରଣ-ସ୍ଥଳନେ ?

ପ୍ରକୃତେ କି ଚିନ୍ତା

ଜନମ ପୀଡ଼ନେ ? । ୬୪ ।

ପକାଏ କି ମହା

ଅନ୍ଧକାର ଗର୍ତ୍ତେ,

ପାରଇ ନିକ୍ଷେପି

ଭୀଷଣ ଆବର୍ତ୍ତେ, ।୬୫।

ପାତାଳକୁ ମାଡ଼ି

ଦିଏ ଅବହେଳେ,

ପାବକେ ପୋଡ଼ଇ

ମାରି କ୍ଲେଶ-ଶେଳେ । ୬୬ ।

ପାଠେ ଅଛି ଚିନ୍ତା

ଚିତାରୁ ଅଧିକ,

ପୋଡ଼େ ଚିତା ମଡ଼ା,

ଚିନ୍ତା ସ୍ୱାଭାବିକ ।୬୭।

ପ୍ରାଣ-ଥିବ ଜନେ

କ୍ଷଣେ ଦିଏ ଜାଳି,

ପ୍ରସୂତୀ ତା’ବଳେ

ପକାଏ ବୋବାଳି । ୬୮ ।

ପ୍ରବୋଧନ ଦେଖି

ହୋଇଲେ ବିସ୍ମିତ,

‘ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ

ନନ୍ଦିନୀ ଶାୟିତ, ।୬୯।

ପାଟରାଣୀ ଶୋକ–

ସାଗରେ ଭାସିତା,

ପତ୍ନୀ ପୁଣି ମୋର

ଏଥି ଉପସ୍ଥିତା, ।୭୦।

ପାପୀୟସୀ-କରେ

କିପରି ତନୟା–

ପ୍ରାଣ ଦେବି, ତିଳେ

ନ ଦେଖାଇ ଦୟା ? ।୭୧।

ପ୍ରଭୁ ଆଦେଶିଲେ

ନିଷ୍ଠୁର ଆଦେଶ

ପାଳିବି କିପରି

ନ ମୃଦି ନିମେଷ ? ।୭୨।

ପୃଥିବୀରେ ନାହିଁ

ମୋ ପରି ପାତକ

ପୁରୀପତୀ-ନବ–

ନନ୍ଦିନୀ ଘାତକ; ।୭୩।

ପୁଣ୍ୟ-ରାଶୀ କେହୁ

କରଇ ସଞ୍ଚୟ,

ପ୍ରାଣ ନେବି ପୁଣ୍ୟ

କରି ବିନିମୟ, ।୭୪।

ପାପ ପୁଣ୍ୟ ସର୍ବ

ଦେଖନ୍ତି ଶଙ୍କରୀ,

ପାଳିବି କେମନ୍ତେ

ଆଦେଶ ଏପରି ? ।୭୫।

ପ୍ରଭୁ ଆଜ୍ଞାକାରୀ

ଅଟଇ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ,

ପ୍ରସୁତୀ ତଥାପି

ଦେବ ମୋତେ ଦୋଷ; ।୭୬।

ପକାଇବ ଅଭି–

ଶାପ ମୋର ଶିରେ

ପଡ଼ିବି ନିଶ୍ଚୟ

କଳୁଷ-ତିମିରେ’ । ୭୭ ।

ପ୍ରଜ୍ଞାବାନ ମନ୍ତ୍ରୀ

ଭାବି ଏହିପରି,

ପଦ ପକାଇଲେ

ଭିତର କୋଠରୀ । ୭୮ ।

ପ୍ରଭାବତୀ ଉଠି,

ଧୀରେ ପଦତଳେ

ପଡ଼ି, ପାଦ ଧରି,

କାନ୍ଦିଲେ ବିକଳେ । ୭୯ ।

“ପରମ-କରୁଣା–

ମୟ ଭ୍ରାତୃଦେବ !

ପ୍ରାଣ କି ସୁତାର

ସତେ ମାରିଦେବ ? ।୮୦।

ପାଇଥିଲି ବର

ବିବାହ ପୂରୁବ

‘ପ୍ରସବିବି କନ୍ୟା’,

ଦୁର୍ଗା ଦେବେ ଧ୍ରୁବ, ।୮୧।

ପ୍ରସାଦ ଯା’ଅଟେ

ବିମଳା-ପ୍ରଦତ୍ତ,

ପୂଜ୍ୟପାଦ ! ତାହା

ସତେ ହେବ ହତ ? ।୮୨।

ପ୍ରାଣେଶ ଯେକାଳେ

କଲେ ଦୃଢ଼-ପଣ,

ପରତେ ନ ଯାଉ

ଥିଲି ମୁଁ ତକ୍ଷଣ, ।୮୨।

ପୁରତେ ଦେଖୁଛି

ପାପିନୀ ସହିତ

ପହୁଞ୍ଚିଛ ଭ୍ରାତ !

ଅଟେ କି ଉଚିତ ? ।୮୩।

ପ୍ରାଣୁଁ ଜନ୍ମ ପ୍ରାଣ

ଦେବି କ୍ରୁରା-କରେ,

ପ୍ରସାଦ ସେ ପୁଣି,

ଜାତ ଦୁର୍ଗା-କରେ, ।୮୪।

‘ପାର୍ବତୀ-ପରାୟ

ହେବ ପ୍ରାଣଧନ’

ପୂଜ୍ୟପାଦ ! ଏହା

ପାର୍ବତୀ-ବଚନ; ।୮୫।

ପ୍ରାଣ ଯେବେ ନେବ

ପ୍ରାଣାଧିକା-ଧନା,

ପକାଅ ମୋ ଗଳେ

ପ୍ରଥମେ ଚରଣ; ।୮୫।

ପଳାଇଲେ ଆଗେ

ଏ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ-ଭୁବନୁଁ

ପରେ କନ୍ୟା ଯାଇ

ଦୁଃଖ ନେବ ମନୁଁ, ।୮୬।

ପ୍ରସାଦ-ଜୀବନ

ସଙ୍ଗେ ମୋ ପରାଣ

ପଦେ ସମର୍ପିଲି,

ମାର ଅବା ହାଣ” । ୮୯ ।

ପ୍ରଭାବତୀ କାନ୍ଦ

ଶୁଣି ପ୍ରବୋଧନ,

ପତ୍ନୀକି ଠାରିଲେ

‘ଉଠାଅ ବହନ’ । ୯୦ ।

ପ୍ରାଣପ୍ରୀୟା ଯାଇ

ରାଣୀ କର ଧରି

ପ୍ରବୋଧି କହିଲେ

“ଉଠ ରାଜେଶ୍ୱରି ! ।୯୧।

ପ୍ରାଣେଶ୍ୱର ନିଜେ

କରିଛନ୍ତି ବିଜେ,

ପଦ କି ତାଙ୍କର

ଲୋତକେ ନ ଭିଜେ ? ।୯୨।

ପିତୁଳାଟେ ଦେଇ

ବୁଢ଼ୀକୁ ଠକିବେ,

ପ୍ରାଣ କିଏ ମାରେ ?

କାହିଁକି ମାରିବେ ? ।୯୩।

ପାଳିବି ମୁଁ ନେଇ

ମୋ ଘରେ ଦୁହିତା,

ପ୍ରତିଦିନ ଯାଇ

ଆସିବ ଦେଖି ତା” । ୯୪ ।

ପ୍ରଜ୍ଞାବାନ ବୃଦ୍ଧ

କରୁଣା-ନିଧାନ

ପୂର୍ବରୁ ତ ଭାରି

ଥିଲେ ସନ୍ଦିହାନ, ।୯୫।

ପତ୍ନୀ ପରାମର୍ଶ

ଶୁଣିଲେ ଯେପରି,

ପକାଇଲେ କହି

“କର ସେହିପରି” । ୯୬ ।

ପରିଚାରୀ ସେହି–

କ୍ଷଣି ଦ୍ରୁତବେଗେ

ପିତୁଳା ଆଣିଲା

ଆନନ୍ଦ-ଆବେଗେ । ୯୭ ।

ପ୍ରାଣ-ଥିଲା-ପିଲା–

ପରାୟ ତା’ଦିଶେ,

ପାଦ, ଗୋଡ, ହାତ

ଶିଶୁ ସଙ୍ଗେ ମିଶେ, ।୯୮।

ପେଟ, ମୁଣ୍ଡ, ପାଟି,

କାନ, ଆଖି, ନାକ

ପିଲାପରି ଦିଶେ

ତାର ଦେହ ଯାକ; ।୯୯।

ପବନ-ପୂରିତ

ମହଣ-ପିତୁଳା,

ପଡୁଅଛି ଜଣା

କୋମଳେ ତା’ତୁଳା । ୧୦୦ ।

ପକାଇଲା ତାକୁ

ଇନ୍ତୁଡ଼ୀ-ଶାଳରେ,

ପଳାଇଲା ନେଇ

ସୁତାକୁ କୋଳରେ । ୧୦୧ ।

ପଦୀନାନୀ ଏବେ

ହେଲା ସମ୍ୱୋଧିତା,

ପଳାଇଲେ ସର୍ବେ

ହସିବେ ଦେଖି ତା’ । ୧୦୨ ।

ପାଟରାଣୀ, ମନ୍ତ୍ରୀ

ରହିଲା ମନ୍ଦିରେ;

ପାପିନୀ ଆସିଲା

ପଦ ଚାଳି ଧୀରେ । ୧୦୩ ।

ପ୍ରଭାବତୀ ଦେଲେ

ପିତୁଳା ତା’କରେ,

ପାପୁଲି ବୁଲାଇ

ଦେଖିଲା ସେ ଖରେ; ।୧୦୪।

ପ୍ରତ୍ୟୟ ଗଲା ସେ

ନବ-ଜାତ-କନ୍ୟା,

ପ୍ରାଣ ନେଇ ଭାବେ,

“ହୋଇବି ମୁଁ ଧନ୍ୟା” । ୧୦୫ ।

ପାଣି ପ୍ରସାରି ତା’

ଧରିଦେଲା ବେକ,

ପୁରୀପତି ପାଶେ

ରଖିବାକୁ ଟେକ । ୧୦୬ ।

ପକାଇଲା ଚିପି

ତଣ୍ଟି ଦୃଢ଼ତର

ପବନ ହିଁ ଚାଲି–

ଗଲା ଖରତର । ୧୦୭ ।

ପକାଇ ଦେଇ ତା’

ପଛମୁହାଁ ହୋଇ

ପଳାଇଲା କହି

‘ଆସେଁ ମୁଁ ଗାଧୋଇ’ । ୧୦୮ ।

ପ୍ରବୋଧନ ଏଣେ

ଗଲେ ରାଜସଭା,

ପକାଇ ମନରେ

‘ପ୍ରତିଜ୍ଞାର ପ୍ରଭା’, ।୧୦୯।

‘ପୁରୀପତୀ ନିଜେ

ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗୁ ଜନମି,

ପ୍ରାଣ ନେଲେ ଜାଣି

କେଉଁ ଭାବେ ଭ୍ରମି ? ।୧୧୦।

ପ୍ରଭୁ ପାଶେ ସର୍ବ

ହୁଅଇ ସାଧିତ,

ପରମାତ୍ମା ସେହି

ମାନବେ ଉଦିତ’ । ୧୧୧ ।

ପୋଖରୀ କୂଳରେ

ପହୁଞ୍ଚିଲା ପଦୀ

ପାଣିରେ ପଖାଳି

ଦେବାକୁ ତା’ଖଦୀ । ୧୧୨ ।

ପଥେ କହି କହି

ଯାଉଥାଏ ବୁଢ଼ୀ

“ପ୍ରାଣ ନେବାକୁ ମୁଁ

ହେଲି ଆଣ୍ଠୁ କୁଡ଼ୀ ।୧୧୩।

ପେଟେ ଧରି ରାଣୀ

ଦଶମାସ-କାଳ,

ପାଇ ନ ଥିବ ବା

କି ଦୁଃଖ ଜଞ୍ଜାଳ ? ।୧୧୪।

ପ୍ରସବିବା ମାତ୍ରେ

ସୁତା ଦେଲି ମାରି,

ପ୍ରାଣ ସତେ ଆଉ

ରହିବ ତାହାରି” ? । ୧୧୫ ।

“ପାଚିଲା ଭଇଁଚ,

ଆଖୁ ବେତ କୋଳି,

ପାଛିଏ ଏଠାରୁ

କାଲି ନେଲି ତୋଳି, ।୧।

ପୁରୀ ସହରକୁ

ଚାଲିଗଲି ବିକି,

ପଥରେ ଭେଟିଲି

ନଅର ଦାସୀକି । ୨ ।

ପଡ଼ୁ ପଡ଼ୁ କଥା

କହିଲା ସେ ଦାସୀ

ପାଟ ମହାଦେଈ

‘ଅଛି ପୂରାମାସୀ’ । ୩ ।

ପୁରାଉ ପୁରାଉ

ଟୋପୁଲିରେ କୋଳି

ପଚାରେ ଅପରା

‘ଗଲୁ କେଉଁ ଓଳି’ ? । ୪ ।

“ପହରେ ବେଳକୁ

ଆସିଲି ଲୋ ଝିଅ !

ପରବ ପାଇଁକି

ଆଣି ଗୁଡ଼ି ଘିଅ” । ୫ ।

ପ୍ରଥମା ଉତ୍ତର

ଦିଅନ୍ତେ ଏପରି

ପଚିଶ-ବୟସୀ

ମୁଖ ଶୁଷ୍କ କରି, ।୬।

ପାଟି-କ୍ଷୀଣେ ପୁଣି

କହିଲା ବଚନ

“ପାଟରାଣୀ କାହୁଁ

ପାଇବେ ଲୋ ଧନ ? ।୭।

ପେଟରୁ ଜନମି

ସାରିଲେଣୀ ମାରି,

ପୂରାମାସୀ କଥା

କି କହୁଲୋ ପାରି !” । ୮ ।

ପର୍ବତ-ଉରଜା

ଠିଆ ହୋଇ ଚାଣ୍ଡେ

ପଚାରିଲା “ଶୁଣି-

ଥିଲୁ ବଡ଼ ଦାଣ୍ଡେ ? ।୯।

ପେଟରୁ ମଲା ନା

ପକାଇଲେ ମାରି ?

ପାଇଛୁ ବାରତା

ସତେ କି ଲୋ ତାରି !” । ୧୦ ।

“ପ୍ରଭୁଙ୍କର ପରା

ଥିଲା ଭାରି ରାଗ

ପୁଅ ରଖି ଝିଅ

ମରାଇବେ ଆଗ, ।୧୧।

ପାଟମହାଦେଈ

ଦଇବ ଦୁର୍ଯୋଗେ

ପ୍ରସବିଲେ କନ୍ୟା

ଡାହାଣୀର ଭୋଗେ, ।୧୨।

ପକାଇଲେ ଦେଇ

ଠାକୁରଙ୍କୁ ଡରି,

ପାଇଥିଲେ ବାକି

ଅମୁଲ୍ୟ ସୁନ୍ଦରୀ” । ୧୩ ।

ପାରି ଶୁଣି ତାରି–

ଠାରୁ ଦୁଃସମ୍ବାଦ,

ପୁଚ୍ଛେ ପୁଣି “କାହୁଁ

ରାଣୀ ଆହାଲାଦ ।୧୪।

ପାଉଥିବେ ସହି

ସେହି ବଜ୍ର-ମାଡ଼ ?

ପଡ଼ୁଛି ହୁଗୁଳି

ଶୁଣିଲେ ଲୋ ହାଡ଼” । ୧୫ ।

ପଦେ ପଦେ ଦୁହେଁ

ହେଉଥାନ୍ତି କଥା,

ପୋତିଥାନ୍ତି କେଳି

ତୋଳିବାକୁ ମଥା । ୧୬ ।

ପୃଥୁଳ-ଶରୀରା

ବେନି ବାଉରାଣୀ,

ପିକପରି ବର୍ଣ୍ଣ,

କାକ ସମ ବାଣୀ । ୧୭ ।

ପେଣ୍ଡା ବାଳ ବନ୍ଧା

ଚଉଁରୀ ବିହୀନେ,

ପଡ଼ି ନାହିଁ ତେଲ

ତହିଁ କେବେ ଦିନେ । ୧୮ ।

ପଶିନାହିଁ କେଶେ

କଙ୍କତିକା ଦାନ୍ତ,

ପଣତ କାମନା

ଖସିବା ଏକାନ୍ତ । ୧୯ ।

ପବନଜ-ମୁଖୀ

ମନ୍ଦର-ଦଶନା

ପାରୀଦ୍ରାରି-କଟି

ନାରୀକେଳ-ସ୍ତନା ।୨୦।

ପାହାଡ଼-ନିତମ୍ବା

ପୃଥଳ-ଜଘନା

ପ୍ରଶସ୍ତ-ଚରଣା

ଚଞ୍ଚଳ-ଗମନା । ୨୧ ।

ପୃଥିବୀରେ ବେନି

ରମଣୀ ଅତୁଳା,

ପରମେଷ୍ଠୀ ସୃଜି

ତିମରେ ପିତୁଳା, ।୨୨।

ପ୍ରାଣନ୍ୟାସ କରି

ଥିବେ ଅନୁମାନ;

ପାରିବ କେ ଦେଇ

ଉପମା ସମାନ ? । ୨୩ ।

ପିଠି ବକ୍ଷ ପେଟ

ନିତମ୍ବ ଜଘନ

ପରଧାନ ଫେଇ

ଦେଖାଏ ପବନ । ୨୪ ।

ପ୍ରଶସ୍ତ-ବିହୀନ

ମଳିନ-ବସନ

ପାରିବ ବା କାହୁଁ

ଢାଙ୍କି ଅପଘନ ? । ୨୫ ।

ପ୍ରତି ବୁଦା ପାଶେ

ଅଳ୍ପ ଲଇଁ ପଡ଼ି

ପୂରାନ୍ତି ପାତ୍ରେ ସେ

କୋଳି ତଡ଼ବଡ଼ି । ୨୬ ।

ପାଚିଲା ବ୍ୟତୀତ

ନ ତୋଳନ୍ତି କଞ୍ଚା,

ପର-ଦିନକୁ ତ

ତାଙ୍କ ଲାଗି ସଞ୍ଚା ।୨୭।

ପରଶିବ ବୃକ୍ଷ

ପଚାଇ ହରଷେ,

ପକାଇବେ କିପାଁ

ତୋଳି ଲୋଭବଶେ ? । ୨୮ ।

ପଶି ଯାଉଛନ୍ତି

ଅନାୟାସେ ମାଳ (୧)

ପାଦରେ ନ ମାଡ଼ି

କଣ୍ଟକ ବିଶାଳ । ୨୯ ।

ପ୍ରବେଶିବ କିଏ

ତହିଁ ଶୁନ୍ୟପଦ (୨)

ପଦେ ପଦେ ଯହିଁ

ପଡ଼ଇ ବିପଦ । ୩୦ ।

ପରିପୁର୍ଣ୍ଣ କଣ୍ଟ–

କିତ-ବୁଦା-ଗଣ,

ପ୍ରକୃତେ ସେ ପୁଣି

ଅଟେ କ୍ଷୁଦ୍ର ବଣ । ୩୧ ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ପାଦପ

ବିରାଜନ୍ତି ତହିଁ,

ପିପ୍‍ପଳ ଅର୍ଜ୍ଜୁନ

ବର ଜାମୁ ମହୀ ।୩୨।

ପନସ ରସାଳ

କପିତଥ ଶ୍ରୀଫଳ

ପୁନ୍ନାଗ ଶାହାଡ଼ା

ବାହାଡ଼ା ହିଜ୍ଜଳ ।୩୩।

ପଲାଶ କଞ୍ଚନ

ବେଲ ନାଗେଶ୍ୱର

ପାଳଧୁଆ ଆଛୁ

ତାଳ ଉଦୁମ୍ବର ।୩୪।

ପିଜୁଳି କରଞ୍ଜ

ଖର୍ଜୁର ଡିମ୍ବିର

ପାଇକେରା କିଆ

ଧଳା ବେତ କ୍ଷୀର ।୩୫।

ପାଟଳୀ ବଧୁଲୀ

କଣ୍ଟାନାଗେଶ୍ୱର

ପାରିବ କେ ଗଣି

ଗିଲ କନିଅର । ୩୬ ।

ପକାଇଛି ଛନ୍ଦି

ବହୁବିଧ ଲତା

ପଡ଼ିବାକୁ ବଳି

ଜଙ୍ଗଲ ଘନତା । ୩୭ ।

ପ୍ରକୃତିର ସେହି

ସୁରମ୍ୟ ଉଦ୍ୟାନ

ପୁଷ୍ପ ବହୁବିଧ

ନିତ୍ୟ ବିଦ୍ୟମାନ, ।୩୮।

ପକ୍ୱ କଞ୍ଚା ମିଷ୍ଟ

ତିକ୍ତ ଆଦି ଫଳ

ପ୍ରତ୍ୟହ ମିଳଇ

ସେ ସ୍ଥଳେ ସକଳ । ୩୯ ।

ପିକ କେକୀ ଶୁକ

ସାରୀ ଭରତିଆ

ପାରାବତ ଚକ୍ର

ଭଦଭଦଳିଆ ।୪୦।

ପେଚକ ଡାହୁକ

ତୁତୀ କାଠହଣା

ପକ୍ଷୀଏ କରନ୍ତି

ପ୍ରକୃତି ମାଜଣା । ୪୧ ।

ପଶୁ ନାନାବିଧ

କାନନେ ଆଶ୍ରିତ

ପଶୁରାଜ ହସ୍ତୀ

ଶାର୍ଦ୍ଦୁଳ ବ୍ୟତୀତ । ୪୨ ।

ପଞ୍ଚଜାତି ମୃଗ

ଚିତାବାଘ ହେଟା

ପବନ ତନୁଜ

ଭେରେଣ୍ଡା ବାଘେଟା ।୪୩।

ପାର ହେବା ବେଳେ

ବିପିନ ପଥିକେ

ପାରିଥାନ୍ତି ଦେଖି,

ବୁଲନ୍ତି ନିର୍ଭୀକେ । ୪୪ ।

ପ୍ରସିଦ୍ଧ ସେ ମାଳ

ଜଙ୍ଗଲିଆ ବୋଲି,

ପାଳେ ଦାନ କରି

ଦ୍ରବ୍ୟ ହୁଦ ଖୋଲି । ୪୫ ।

ପୋଷି ହୋଇଥାନ୍ତି

କେତେ ନର ନାରୀ

ପାଇ ସେ ବନରୁ

ପନି ତରକାରୀ । ୪୬ ।

ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦା ତହିଁ

ସକଳ ଦରବ,

ପ୍ରତ୍ୟହ ଆଣନ୍ତି

ମାନବେ ସରବ। ୪୭ ।

ପ୍ରକୃତି ତ ସେହି

ସରୁଥାଏ ଯେତେ

ପୁନର୍ବାର ଜାତ

ହେଉଥାଏ ତେତେ । ୪୮ ।

ପାରିବ କେ କରି

ସେ ସ୍ଥାନୁଁ ସଂଗ୍ରହ

ପରିବାଦି କୋଳି

କାଠପତ୍ର ସହ ।୪୯।

ପଥର-ହୃଦୟ–

ଜାତି୧ ବ୍ୟତିରେକେ,

ପ୍ରତିଦିନ ଯେହୁ

ଭ୍ରମନ୍ତି ଅନେକେ । ୫୦ ।

ପାରି ତାରି ସେହି

ଜାତୀୟା ରମଣୀ

ପାରନ୍ତି ସେ ବନେ

ବୃକ୍ଷ ନାମ ଗଣି । ୫୧ ।

ପଟ୍ଟୀ ବାନ୍ଧି ଦେଲେ

ଇନ୍ଦୀବରମୁଖୀ

ପଳାଇ ପାରିବେ

ତିଳେ ନୋହି ଦୁଃଖୀ । ୫୨ ।

ପାଦେ ପଥେ ନଭେ–

ଟିବେ କଣ୍ଟା ଲଟା,

ପିଛାଡ଼ି କହିଲେ,

ଧାଇଁବେ ଓଲଟା । ୫୩ ।

ପକାଇଲେ ମାଡ଼ି

କେବେ କଣ୍ଟା ଗୋଟେ

ପାରେ ନାହିଁ ଭୁକି୨

ଭିତରକୁ ମୋଟେ । ୫୪ ।

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ କୀଟ

ପତଙ୍ଗ ପାଦପ

ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଜାଣନ୍ତି

ବହୁତ ଅଳପ । ୫୫ ।

୧ । ବାଉରୀ ବାବର ପ୍ରଭୃତି

୨ । ଗଳିଯିବା (ପ୍ରଚଳିତ ଉତ୍ତରୋତ୍କଳୀୟ ଭାଷା)

ପାରି ତାରି ତାଙ୍କ

ଜାତିଙ୍କ ସହିତ

ପଶୁପକ୍ଷୀଙ୍କର

ବନବାସୀ ମିତ । ୫୬ ।

ପୁରୁଷ କେହି ବା

କରଇ ଶୀକାର

ପେଟ ପୋଷଣାର୍ଥେ

ପକ୍ଷୀ ଜାତି ବାର । ୫୭ ।

‘ପ୍ରିୟ ମାରି ଦେଲା’

ଭାବି ବିହାୟସେ

ପଡ଼ନ୍ତିକି ତାଙ୍କ

କବଳେ ଅବଶେ ? ।୫୮।

ପ୍ରଥମରୁ ଜାଣି

ନ ପାରି କୁମନ୍ତ୍ର,

ପାଶେ ଖାଦ୍ୟ ବିଞ୍ଛା

ପ୍ରଭୁତି କୁଯନ୍ତ୍ର । ୫୯ ।

ପୁରୁଷ ରମଣୀ

ବାଳକ ବାଳିକା

ପାର୍ଶ୍ୱ ଗ୍ରାମୁଁ ଆସି

ପରିବା ହେରିକା ।୬୦।

ପ୍ରତିଦିନ କିଛି

ନିଅନ୍ତି ନିଶ୍ଚୟ

ପ୍ରକୃତି-ଉଦ୍ୟାନୁଁ

କରିଣ ସଞ୍ଚୟ । ୬୧ ।

ପରମ-ଈଶ୍ୱରୀ

କରୁଣା ପ୍ରସାଦୁଁ

ପାରିହୁଅନ୍ତି ସେ

ଶ୍ୱାପଦ ଆପଦୁଁ । ୬୨ ।

ପାରି, ତାରି ଆଦି

ତାଙ୍କ କୃପା କଣା

ପାଇଛନ୍ତି ବୋଲି

ନ ହୁଅନ୍ତି ବଣା । ୬୩ ।

ପାରକେଶ୍ୱରୀଙ୍କ

ନାମ ନିତ୍ୟ ନେଇ,

ପ୍ରବେଶନ୍ତି ମାଳେ

ଦରବ ଗୋଟେଇ । ୬୪ ।

ପାରକ-ଈଶ୍ୱରୀ

ଆସ୍ଥାନ ସେ ବନେ

ପଲାଶମୂଳରେ

ରାଜେ ଉଚ୍ଚାସନେ । ୬୫ ।

ପାଷାଣ-ମୂରତି

ବର୍ତ୍ତୁଳ ଆକାର,

ପରିବାରୀ ତାଙ୍କ

ଅସଂଖ୍ୟ ପ୍ରକାର । ୬୬ ।

ପ୍ରତ୍ୟେକେ ସିନ୍ଦୁର–

ପ୍ରଲିପ୍ତ-ଶରୀରା,

ପାଦୁକ- ନଳାଟି

କ୍ଷୁଦ୍ର ଅଗଭୀରା । ୬୭ ।

ପ୍ରସାଦ-କୁସୁମ,

ବେଲପତ୍ରୀ, ଜଳେ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦା କୁଣ୍ଡ

ଦେବୀ ପଦତଳେ । ୬୮ ।

ପ୍ରସ୍ତର ମଣ୍ଡପ–

ପରେ ଶୋଭମାନ

ପାରକେଶ୍ୱରୀଙ୍କ

ସୁରମ୍ୟ ଆସ୍ଥାନ । ୬୯ ।

ପାର୍ଶ୍ୱେ ଠୁଳ କେତେ

ମାଟିପୋଡ଼ା-ଘୋଡ଼ା

ପାରକେଶ୍ୱରୀଙ୍କ

ଗମନରେ ଲୋଡ଼ା ।୭୦ ।

ପଣ୍ଡାଟିଏ ତହିଁ

ବସି ବେଳେ ବେଳେ

ପୂଜା ପୂର୍ବେ ମାଟି–

ଘୋଡ଼ା ସଙ୍ଗେ ଖେଳେ । ୭୧ ।

ପଡ଼ିଥିଲେ କେହି

କାହିଁ ମୁହଁ ମାଡ଼ି

ପଙ୍କତିରେ ରଖେ

ସେବକ ସଜାଡ଼ି । ୭୨ ।

ପିତ୍ତଳ-ପାତ୍ରରେ

ରାନ୍ଧିବିରୀ—ଜାଉ,

ପୂଜା କରେ ମନ୍ତ୍ର

ବୋଲି ଟାଉ ଟାଉ । ୭୩ ।

ପ୍ରସାଦ ପାଦୁକ

ଭୋଗ ନେଇ କରେ,

ପାରକେଶ୍ୱରୀଙ୍କି

ଡାକି ଭକ୍ତି-ଭରେ, ।୭୪।

ପଛକୁ ଟିକିଏ

ଆଡ଼ ନେତ୍ରେ ଚାହିଁ,

ପୁଲକିତେ କହେ

“କର ଦେବି ! ତ୍ରାହି” । ୭୫ ।

ପାଳେ ପ୍ରାଣପ୍ରୀୟା

ନୃପଜା ଯତନେ

ପ୍ରାଣରୁ ଅଧିକ

ଭାବି ହୃଷ୍ଟମନେ । ୧ ।

ପାର୍ବତୀ-ପ୍ରସାଦ,

ପ୍ରଭାବତୀ-ସୁତା,

ପାରିକଲା ପୁଣି

ଏଡ଼େ ବିପଦୁଁ ତା’ । ୨ ।

ପାଏ ମନ୍ତ୍ରି-ବଧୁ

ଅମୂଲ୍ୟ ଆନନ୍ଦ

ପୁର୍ଣ୍ଣିମାରେ ଯଥା

ଚକୋର ସାନନ୍ଦ । ୩ ।

ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ

ପଡ଼ିଥିଲେ ମୀନ

ପ୍ରାଣ ବିକଳରେ

ଦେଖଇ ଦୁର୍ଦ୍ଦିନ, । ୪ ।

ପୁଣି ଜଳାଶୟ

ହୋଇଲେ ପ୍ରାପତ

ପହଁରଇ ଯଥା

ହରଷେ ସନ୍ତତ; । ୫ ।

ପ୍ରାଣପ୍ରୀୟା ତଥା

ଦୁହିତା ପରାଣ

ପାଇ ପୁନର୍ବାର

ପଣୁଁ ନରରାଣ, । ୬ ।

ପୁଲକିତ ହୁଦା

ସଦା ହରଷିତା,

ପରମ-ଆନନ୍ଦ–

ସାଗରେ ଭାସିତା । ୭ ।

ପ୍ରତିଦିନ ଆସେ

ପାଟରାଣୀ ବାସ,

ପୂରିତ ହରଷେ

ହୃଦୟ-ଆକାଶ । ୮ ।

ପୂର୍ଣ୍ଣ-ଚନ୍ଦ୍ରାନନ

ବିମଳ ସଲିଳେ

ପ୍ରତିବିମ୍ବିବାକୁ

ସୁତା ପାଶେ ମିଳେ । ୯ ।

ପରାଣେ ପରାଣ

ମିଶାଇ ଆନନ୍ଦ

ପଦ୍ମ-ନେତ୍ରୁଁ ପିଏ

ପ୍ରେମ-ମକରନ୍ଦ । ୧୦ ।

‘ପ୍ରକୃତି ନବୀନ,’

ଚିରନ୍ତନ ରୀତି

ପ୍ରଭାବେ ବେନିଏ

ଶୋଭୁଥାନ୍ତି ନିତି । ୧୧ ।

ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ତାଙ୍କ

ଦେଖଇ ରହସ୍ୟ,

ପଦେ ଅଧେ କେବେ

ଭାଷଇ ଅବଶ୍ୟ । ୧୨ ।

ପଞ୍ଚେନ୍ଦ୍ରିୟ କ୍ରମେ

କରିବାକୁ କ୍ରୀଡ଼ା

ପ୍ରଭାବତୀ ଦେଖି

ଲଭେ ହୁଦେ ବ୍ରୀଡ଼ା । ୧୩ ।

ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ପାଶେ

ଥିଲେ ସ୍ମିତହାସ୍ୟେ ।

ପ୍ରେମ ତାଳେ ଧନୀ

ନୀରବ-ପ୍ରକାଶ୍ୟେ । ୧୪ ।

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ-ବଦନା

ନନ୍ଦିନୀ ନୀରେଖି,

ପୂର୍ଣ୍ଣାନନ୍ଦେ ହୃଦେ

ଆଶା ଦିଏ ଲେଖି । ୧୫ ।

ପକାଇ ଆପଣା

ସ୍କନ୍ଧେ କେତେବେଳେ

ପହଣ୍ଡରେ ଭ୍ରମି

ସୁତା ସଙ୍ଗେ ଖେଳେ । ୧୬ ।

ପିଆଇବ କ୍ଷୀର

ଭାବି କେବେ ରାଣୀ

ପ୍ରାଣେଶ ଜାଣିବା

ଭୀତି ପୁଣି ଆଣି । ୧୭ ।

ପାସୋରଇ ସେହି

ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ବାସନା,

ପ୍ରକାଶ୍ୟେ ସମୁଳେ

ହୋଇପାରେ ହଣା । ୧୮ ।

ପାଏ ନାହିଁ କନ୍ୟା–

ପାଳନ-ସନ୍ତୋଷ,

ପାଞ୍ଚେ ପୂର୍ବେ କିଛି

କରିଥିଲି ଦୋଷ । ୧୯ ।

ପବିତ୍ର-ଆନନ୍ଦ–

ସ୍ରୋତରେ ସନ୍ତରି,

ପାଉଥାଏ ମାତ୍ର

ସୁପ୍ରେମ-ଲହରୀ । ୨୦ ।

ପୁତ୍ରୀ ପଦ୍ମ-ମୁଖ

ହାସ୍ୟ ପ୍ରକାଶନ

ପ୍ରଭାବତୀ ନେତ୍ରେ

କରଇ ନର୍ତ୍ତନ । ୨୧ ।

ପ୍ରତିଫଳେ ପୁଣି

ନନ୍ଦିନୀ ନୟନେ,

ପିଅନ୍ତି ବେନିଏ

ପ୍ରେମ ହୃଷ୍ଟ ମନେ । ୨୨ ।

ପ୍ରତିଦିନ ନବ

ମନୋହର ରଙ୍ଗ

ପ୍ରକଟାଏ ସୁତା

ଦୋହଲାଇ ଅଙ୍ଗ । ୨୩ ।

ପାଦ ଟେକ ପୁଣି

କଚାଡ଼େ ଭୂତଳେ

ପ୍ରକାଶି ବିରକ୍ତି

କି ଭାବ ବିହ୍ୱଳେ; । ୨୪ ।

ପାଟି କରି ରମ୍ୟ

ଅବ୍ୟକ୍ତ ନିସ୍ୱନେ,

ପାଇ ଅଙ୍ଗେ କ୍ଲେଶ

ସର୍ବଦା ଶୟନେ, । ୨୫ ।

ପୃଥିବୀକୁ କହି

ପ୍ରହାରେ କି ଧନୀ ?

‘ପୃଷ୍ଠେ ନ ଶୁଆଇ,

ଚଳା ରେ ଧରଣି !’ । ୨୬

ପଦ ଶକ୍ତ ଅବା

ହେବାକୁ ବିଚାରି

ପିଟେ, ବୀର ଯଥା

ଶକ୍ତ-ବାହୁ ମାରି ।୨୭।

ପ୍ରବଳ କାଠିନ୍ୟ

ଲଭେ ବର ଭୁଜେ,

ପଟା ମାଡ଼େ ହାଣ୍ଡି

କୁମ୍ଭକାର ସୃଜେ । ୨୮ ।

ପଦ କ୍ରମେ ହେଲା

ଯହୁଁ ସୁକଠିନ,

ପ୍ରକାଶିଲା କ୍ରୀଡ଼ା

ଅବ୍ୟକ୍ତ ନବୀନ । ୨୯ ।

ପେଟେଇବା ଚେଷ୍ଟା

କରି ବାରମ୍ବାର

ପାର୍ଶ୍ୱ ଲେଉଟାଏ

ଅଦ୍ଭୁତ ପ୍ରକାର । ୩୦ ।

ପାଦେ ଠେଲି ଭୂମି

ଗମଇ ସମ୍ମୁଖେ

ପେଟ ହାତ ଭରା

ଦେଇ ମହା ସୁଖେ । ୩୧ ।

ପେଟ ଉଠାଇଲା

ଧୀରେ ସେ ଭୂତଳୁ

ପାଟି ଭିଡ଼ି, ମୃଦୁ

କୁନ୍ଥନର ବଳୁଁ । ୩୨ ।

ପକାଇଲା ଡାକ

ପ୍ରଥମେ ‘ମାଆ ମା’

ପରଠାରୁ ଶୁଣି

‘ଆସି କାଖିଆ ମା’ । ୩୩ ।

ପିଣ୍ଡା ଦାଢ଼ପାଶେ

ତଳକୁ ଅନାଇ,

ପ୍ରସାରେ କର କି୧

ଆଣିବାକୁ ଯାଇ । ୩୪ ।

ପାଏ ଯାହା ତାହା

କ୍ଷଣେ ଦିଏ ଭକ୍ଷି

ପଦାର୍ଥ ପ୍ରକୃତି

ମୁଣୋହୁଁ ନ ଲକ୍ଷି । ୩୫ ।

ପିତା କଷା କଟ

ଖାଇ ନୃପସୂତା,

ପାରୁ ବା ନ ପାରୁ

ଜାଣି କି ସ୍ୱାଦୁ ତା’, ।୩୬।

ପାଟି ବିକୃତିକୁ

ଦେଖାଇ ନନ୍ଦିନୀ,

ପ୍ରକାଶେ ‘ରସନା

ସ୍ୱାଦ ପ୍ରକାଶିନୀ । ୩୬ ।

ପଦ ହସ୍ତ ଭାରେ

ଚଳିଲା ସେ ଧୀରେ

ପ୍ରକଟାଇ ପଶୁ

ଗମନ ବିଧିରେ । ୩୮ ।

ପଥେ ଦେଖି କିଛି

ଫୁଲ ଦର୍ପଭରେ

ପକାଏ ଗୋଟାଇ

ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଦରେ, ।୩୯।

‘ପଡ଼ିଅଛୁ କିପାଁ

ମୋ ବାଟରେ’ କହି

ପଦାର୍ଥ ନିଏ କି

ଟିକିଏ ନ ରହି ? । ୪୦ ।

ପାଏ ଯେବେ କେବେ

ନିକଟେ ଏରୁଣ୍ଡି

ପଲକେ ଗମଇ

ତା’ପାଶେ ଗୁରୁଣ୍ଡି । ୪୧ ।

ପାପୁଲି ପକାଇ

ତା’ପରେ ଦୁହିତା,

ପଦ୍ମ-ମୁଖ ଟେକି

ହୁଏ ସମୃତ୍‍ଥିତା । ୪୨ ।

ପରମ ଆନନ୍ଦ

ଲଭେ ସେହିକ୍ଷଣି

ପାରିବାରୁ ଉଠି

ପିଠିରୁ ଧରଣୀ । ୪୩ ।

ପୋଷି ପ୍ରଭାବତୀ

ସନ୍ଦେହ ହୃଦୟେ,

ପୁତ୍ରୀ ନାମ ଦେଇ

ନ ଥିଲେ କି ଭୟେ । ୪୪ ।

ପ୍ରବେଶିଲା ଯହୁଁ

ଶରଦେ ଆଶ୍ୱିନ,

ପାଞ୍ଚେ ପାଟରାଣୀ

‘ପାଇଲି ସୁଦିନ’ । ୪୫ ।

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଷଡ଼ ମାସ

ତନୟା ବୟସ,

ପାଳିବି ପ୍ରତିଜ୍ଞା

ଏ ମାସେ ଅବଶ୍ୟ । ୪୬ ।

ପତି ପାଶେ ପର–

କାଶି ବ୍ରତ ବିଧି

ପୁରୀ-ପୀଠେ ମୋର

ରଖିବି ମୁଁ ସିଦ୍ଧି । ୪୭ ।

‘ପୂରୁବ କାମନା’

ଭାଷି ନୃପ ପାଶେ,

ପୂଜିବି ବିମଳା

ନନ୍ଦିନୀ ସକାଶେ । ୪୮ ।

ପୂଣ୍ୟ ପୀଠ ଖ୍ୟାତି–

ବର୍ଦ୍ଧନ-ବର୍ଣ୍ଣନ

ପ୍ରାଣେଶଙ୍କୁ କରା–

ଇବ ତୁଷ୍ଟ ମନ । ୪୯ ।

ପାରିବି ଅକ୍ଲେଶେ

ନେଇ ଅନୁମତି

ପ୍ରଭାଙ୍କର ଯେଣୁ

ରହିଛି ସମ୍ମତି । ୫୦ ।

ପ୍ରବେଶିଲା ରମ୍ୟ

ଦ୍ୱିତୀୟ-ବସନ୍ତ୧,

ପ୍ରଶାନ୍ତ ଅଗସ୍ତି

ନଭେ ଦୀପ୍ତିମନ୍ତ ।୧ ।

ପ୍ରକୃତି ପିନ୍ଧିଲା

ଧବଳ ବସନ

ପ୍ରାବୃଟ ଯାତନା

କରି ବରଜନ । ୨ ।

ପାସୋରି ଜଳଦ

ଭୀମ ଗରଜନ,

ପ୍ରକାଶିଲା ଦିବ୍ୟ

ସୁ-ଶୁଭ୍ର ବରଣ । ୩ ।

ପାଲଟିଲା ଏବେ

ତା’ କଜ୍ୱଳ କାନ୍ତି

ପ୍ରାଣୀ ହୃଦୁଁ ଫେଡ଼ି

ଦେବାକୁ ବିଭ୍ରାନ୍ତି । ୪ ।

ପରମ ସୁନ୍ଦର

ଧବଳ ବିମାନ

ପ୍ରଶାନ୍ତ ସାଗରେ

ବୋଇତ ସମାନ ।୫।

ପୂରାଇ ହୃଦୟେ

ଭାନୁ-କର-ଜାଳ,

ପ୍ରବାହିତ ବାତେ

ବ୍ୟୋମେ ମେଘମାଳ । ୬ ।

ପଥୁ ପଙ୍କ ଶୁଷ୍କ

ହେବାରୁ ଭୁତଳ

ପାଲଟିଲା ଶୁଭ୍ରେ

କର୍ଦ୍ଦମ କଜ୍ୱଳ । ୭।

ପରିଷ୍କୃତ ଦିଶେ

ସୁନୀଳ ଗଗନ

ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ କରି

ସୁ-ଶୋଭା ଧାରଣ । ୮ ।

ପ୍ରଦୋଷ ପ୍ରଭାତେ

ବିଚିତ୍ର-ମୂରତି

ପଶ୍ଚିମ ପୂରୁବ

ଦିଗ ତ୍ରୋଡ଼େ ଅତି । ୯ ।

ପ୍ରଜ୍ଜ୍ୱଳେ ମଧ୍ୟାହ୍ନେ

ମିହିର କିରଣେ,

ପ୍ରାପ୍ତ ରାତ୍ରେ ଶାନ୍ତି

କୌମୁଦୀ ବରଣେ । ୧୦ ।

ପ୍ରଥମାର୍ଦ୍ଧ ଶେଷ

ହେବାରୁ ଶରଦ

ପୃଥିବୀ ନ ଶୁଣେ

ଦର୍ଦ୍ଦୁର ଶବଦ । ୧୧ ।

ପରିବର୍ତ୍ତେ ହଂସ

ମରାଳ ସାରସ

ପହଁରି ସଲିଳେ

ଦିଅନ୍ତି ହରଷ ।୧୨।

ପ୍ରାଣୀଙ୍କି ଶୁଣାଇ

ସୁଲଳିତ ସ୍ୱନ,

ପ୍ରାଣୀପ୍ରତି ହୋଇ

ଶୁକଳ ବସନ । ୧୩ ।

ପଦ୍ମ କୁମୁଦାଦି

ଫୁଟି ସରୋବରେ,

ପୁଷ୍କରିଣୀ ଶୋଭା

ବଢ଼ାଇଲେ ଖରେ । ୧୪ ।

ପ୍ରାଚୀର-ଘେରିତ

ରମ୍ୟ ପୁଷ୍ପୋଦ୍ୟାନ

ପ୍ରଚୁର ଧବଳ

ପୁଷ୍ପେ ଶୋଭମାନ । ୧୫ ।

ପେଣ୍ଡା ପେଣ୍ଡା ଶୁଭ୍ର

କୁସୁମ ମାଳତୀ,

ପ୍ରବାଳ-ବୃନ୍ତକ

ଶେଫାଳିକା ସତୀ ।୧୬।

ପବିତ୍ର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ

ସୁକୋମଳ ଦଳେ

ପଲକେ ଆକର୍ଷେ

ଜନ ନେତ୍ର ବଳେ । ୧୭ ।

ପଲ୍ଲବିତ ଘନ

ଟଗର ଶ୍ରୀକୋଳେ

ପୁଷ୍ପଗୁଚ୍ଛ ସ୍ୱଚ୍ଛ

ବାତେ ଖେଳେ ଭୋଳେ । ୧୮ ।

ପାର୍ଶ୍ୱେ କୁସୁମିତ

ଶ୍ୱେତ କରବୀର

ପତ୍ରାଳି ଯାହାର

କାମ ତୀକ୍ଷଣ ତୀର । ୧୯ ।

ପ୍ରାନ୍ତରେ ପୁଷ୍ପିତ

କାଶ-ତଣ୍ଡୀ-ମାଳ

ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ, ନେତ୍ର

ଆକର୍ଷି ବିଶାଳ ।୨୦।

ପବିତ୍ର ନିର୍ମଳ

ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ସୁଭାବ

ପ୍ରଚାରଇ ଲଭି

ସୂର୍ଯ୍ୟ ସଦଭାବ । ୨୧ ।

ପ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ ଚାମର

ଧରି କି ଶରଦେ

ପୃଥିବୀ ସମ୍ମୁଖେ

ଢାକେ ପ୍ରେମ ମଦେ ? । ୨୨।

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ମଦନ–

କଟାରି ଅଗସ୍ତି

ପଞ୍ଚମୀ-ସୁଧାଂଶୁ–

ମଞ୍ଜରୀ ପ୍ରଶସ୍ତି ।୨୩।

ପଚାରଇ ରୌପ୍ୟ

କାନ୍ତି ପ୍ରଦର୍ଶନେ,

ପଞ୍ଚଶର ସୃଷ୍ଟି

କଲା କି ଶାସନେ ? । ୨୪ ।

ପୀତ ଜ୍ୟୋସ୍ନୀ-ପୁଷ୍ପ

ପ୍ରତି ଛାତ, ବାଡ଼େ

ପ୍ରଦୋଷରେ ଫୁଟି

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଅଜାଡ଼େ । ୨୫ ।

ପତ୍ର-ଶ୍ୟାମ-ଶଯ୍ୟା

ସଜାଇ କି ଜ୍ୟୋସ୍ନୀ

ପ୍ରଜାଗେ ବାସକ–

ସଜ୍ଜା ପରି ଜ୍ୟୋସ୍ନୀ୨? । ୨୬ ।

ପଲ୍ଲବିତ ନାନା–

ବିଧ ବାଡ଼ ତ୍ରୋଡ଼େ

ପଥିକ ମାନସ

ହରିବାକୁ ଲୋଡ଼େ ।୨୭।

ପୁଷ୍ପାୟୁଧ-କଳ୍ପ–

ସଂକଳପ-ପାତ୍ରୀ

ପୁଷ୍ପ ଶ୍ରୀଅପରା–

ଜିତା ବରଣା ତ୍ରି । ୨୮ ।

ପଞ୍ଚାଙ୍ଗୁଳି ପୁଷ୍ପ

କାହିଁ ଲତାକୋଳେ

ପଞ୍ଚବିଧ ରଙ୍ଗେ

ବାତେ ଖେଳେ ଭୋଳେ । ୨୯ ।

ପଲ୍ଲୀ ପାର୍ଶ୍ୱେ କାଠ–

ରଙ୍ଗିଣୀ,ବଧୁଲୀ

ପାତ୍ରରେ ପିଲାଏ

ଭରି ତୋଳି ବୁଲି ।୩୦।

ପାର୍ଥକ୍ୟ ଦେଖନ୍ତି

ବେନି ପୁଷ୍ପ ରଙ୍ଗ,

ପରାସ୍ତ କା’ପାଶେ

କାହାର ସୁରଙ୍ଗ । ୩୧ ।

ପଦ୍ମିନୀ-ରମଣୀ

ଅଧର ରକ୍ତିମା

ପାଇ ସେ ବନ୍ଧୁକ

ଦେଖାଏ ଗରିମା । ୩୨ ।

ପିଲାଏ ଭାବନ୍ତି

ଏହି ସେ ସୁନ୍ଦର,

ପର-ଗୁଣ-ହାରୀ

ଲଭଇ ଆଦର । ୩୩ ।

ପ୍ରତି ସ୍ଥାନେ ଧରା

ଦିଶେ ରମଣୀୟ

ପାଇ ଶରଦର

ସଭାବ ଅମୀୟ । ୩୪ ।

ପ୍ରକୃତେ ଭାଦ୍ରବ–

ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପବିତ୍ର,

ପ୍ରଭାତୁଁ ପ୍ରଦୋଷ

ଯାଏଁ ସଦା ମିତ୍ର ।୩୫।

ପ୍ରକାଶି ଗଗନେ

ସ୍ୱଶିଳ୍ପ ଚାତୁରୀ

ପ୍ରାଣୀ ଦୁର୍ଭାବନା–

ଆବୃତି କତୁରି ।୩୬।

ପ୍ରଦାନ କରଇ

ଅପୂର୍ବ ହରଷ,

ପିଅଇ ନିରେଖି

ନର ଶାନ୍ତି ରସ । ୩୭ ।

ପ୍ରବେଶ ନ କରୁଁ

ଜଗତେ ରଜନୀ

ପୂର୍ବ-ଦିଗଙ୍ଗନା

କୌମୁଦୀ-ବରଣୀ ।୩୮।

ପୃଥିବୀକୁ ଦେଲା

ରଜତ ଚନ୍ଦ୍ରମା,

ପରାସ୍ତ ଯା’ପାଶେ

ସଂସାର ସୁଷମା । ୩୯ ।

ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲା

ମାନବ ଅନ୍ତର

ପୂର୍ଣ୍ଣ-ଶାନ୍ତି-ରସେ

ଲଭି କି ମନ୍ତର । ୪୦ ।

ପୃଷ୍ଠେ ବହୁ ଦୂରେ

ମହା ଘୋର ଚିନ୍ତା

ପକାଇ ସରବେ

ହୋଇଲେ ଅଚିନ୍ତା । ୪୧ ।

ପିଇଲେ ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ

ଚାହିଁ ଦିବ୍ୟ ସୁଧା

ପବିତ୍ରା ହୋଇଲା

ତା’ଦେଖି ବସୁଧା । ୪୨ ।

ପୁରୋଭାଗେ କ୍ରମେ

ହୋଇ ଅଗ୍ରସର,

ପ୍ରଭୁତ୍ୱ ବିସ୍ତାର

କଲେ ସୁଧାକର । ୪୩ ।

ପ୍ରତି ପହଣ୍ଡରେ

ଜ୍ୱଳିଲେ ଦୀପାଳି,

ପୂତ କଲେ କର୍ଣ୍ଣ

ଶ୍ରୀ-କମ୍ଭୁ କାହାଳୀ ।୪୪।

ପ୍ରାଣହରା ସ୍ୱନ

ଶୁଣାଇ କ୍ଷଣକେ

ପକାଇ ଆଶିଷ

ମନୁଷ୍ୟ ମସ୍ତକେ । ୪୫ ।

ପରଶିଲା ଜନେ

ଧୂପ-ଦୀପ-ଗନ୍ଧ

ପ୍ରବାହିତ ହୋଇ

ବାତ ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ । ୪୬ ।

ପାଲିଙ୍କି ଆରୋହି

ଏକାଳେ ନୃପତି

ପରାପୂର ପ୍ରଭୁ

ଦର୍ଶନେ ତୃପତି– ।୪୭।

ପ୍ରାପ୍ତି ଆଶା ପୋଷି,

ପ୍ରବେଶି ମନ୍ଦିରେ,

ପଣ୍ଡାଙ୍କୁ ସଙ୍ଗତେ

ବିଜେ କଲେ ଧୀରେ । ୪୮ ।

ପାର୍ଶ୍ୱେ ଛନ୍ତି ରାଜ–

ଗୁରୁ ସଭାସଦ,

ପିଉଛନ୍ତି ସର୍ବେ

ଅମୀୟ-ଆନନ୍ଦ । ୪୯ ।

ପକ୍ଷିରାଜ-ସ୍ତମ୍ଭ–

ପୃଷ୍ଠେ ଉଭା ରହି

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିରେଖି

ମନେ ମନେ କହି ।୫୦।

‘ପଡ଼ିଥିବ ସଦା

କୃପା ଦୃଷ୍ଟି ଦାସେ’

ପୁରତେ ଚଳିଲେ

ନୃପ ମହୋଲ୍ଲାସେ । ୫୧ ।

ପରମ ପବିତ୍ର

ସିଂହାସନ ତଳ

ପ୍ରଣମି ସମର୍ପି

ହୃଦୟ-କମଳ, ।୫୨।

ପୃଥକ ଭାବରେ

ଆଳତୀ କାହାଳ

ପୂଜା ଧୂପ ଦୀପ

ଗନ୍ଧ ପୁଷ୍ପମାଳ ।୫୩।

ପରମାତ୍ମା ପଦେ

ଅର୍ପି ନରପତି,

ପ୍ରତ୍ୟାବୃତ ହେଲେ

ବରଜି ଭକତି । ୫୪ ।

ପ୍ରତି ଆଗମନ

କଲେ ଦକ୍ଷ-ଦ୍ୱାରେ

ପରିକ୍ରମିବାକୁ

ମନ୍ଦିର ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ । ୫୫ ।

ପାର୍ଶ୍ୱ-ଦେବ-ଦେବୀ

ମୁକତି-ମଣ୍ଡପ

ପାଦ ପଦ୍ମ ଆଦି

ସମୀପେ ଅଳପ ।୫୬।

ପକାଇ ଶ୍ରୀଦୃଷ୍ଟି

ବିମଳା ଆଳୟେ

ପ୍ରବେଶିଲେ ଦିବ୍ୟ

ନିର୍ମଳ ହୃଦୟେ । ୫୭ ।

‘ପାରି କର ମା ଗୋ’

ମନେ ମନେ ଭାଷି,

ପହୁଞ୍ଚିଲେ ଦେବୀ

ପଦତଳେ ଆସି । ୫୮ ।

ପାରିଜାତ ପୁଷ୍ପ

ଦେବୀ ଉତ୍ତମାଙ୍ଗୁ

ପଡ଼ିଲା ପ୍ରପଦେ

କେଉଁ ଅନୁରାଗୁ ।୫୯।

ପୁରୀପତି ନେତ୍ର–

ଗତି ଜ୍ଞାତସାରେ,

ପଡ଼େ ଯଥା ଲାଞ୍ଜି–

ଉଲକା ସୁସିଧାରେ ।୬୦।

ପବନ ନଥାଇ

କୃଷ୍ଣ-ମେଘ କୋଳୁଁ

ପାଇ ଜ୍ୟୋସ୍ନା ରକ୍ତ

ଦିଶି ହର୍ଷ ଭୋଳୁ । ୬୧ ।

ପଣ୍ଡା ସେହିକ୍ଷଣି

ଉଠାଇ ଶ୍ରୀକରେ,

ପ୍ରଭୁ କରେ ଦେଲା

ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଦରେ । ୬୨ ।

‘ପ୍ରସାଦ ଏ ଅଟେ

ମାତା ଅନୁଗ୍ରହ’

ପାଞ୍ଚ ମନେ ନୃପ

ଗୁରୁଦେବ ସହ, ।୬୨।

ପ୍ରଣମି ଫେରିଲେ

ମହା ହୁଷ୍ଟମନେ

ପଶ୍ଚିମ ଉତ୍ତର

ବେଢ଼ା ଦରଶନେ । ୬୪ ।

ପଦ୍ମା ସରସ୍ୱତୀ

ମିହିର ଶୀତଳା

ପର୍ଶୁରାମ ଘଣ୍ଟା

ତୁଳସୀ ସରଳା ।୬୫।

ପ୍ରଭୁତି ପ୍ରତ୍ୟେକ

ମନ୍ଦିରେ ପ୍ରବେଶି,

ପ୍ରାଣ-ପୁଷ୍ପ-ଭକ୍ତି

ଶ୍ରୀପଦେ ନିବେଶି, ।୬୬।

ପୁନର୍ବାର ଯାନେ

ଚଢ଼ି କଲେ ବିଜେ

ପତ୍ନୀ କରେ ପୁଷ୍ପ

ଦେବେ ଭାବି ନିଜେ । ୬୭ ।

ପଥେ ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ

ଶ୍ରୀ ଗୁରୁଙ୍କୁ ଚାହିଁ,

‘ପୁଷ୍ପ ଶକ୍ତି ଶିରୁ

ଖସିଲା କିମ୍ଫାଇଁ ? । ୬୮ ।

ପ୍ରାଣ ସେହି କାଳୁଁ

ହେଉଛି ବ୍ୟାକୁଳ

ପରେ କିବା ଦେବେ

ପ୍ରଭୁ ଆଦିମୂଳ’ । ୬୯ ।

ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣି ଗୁରୁ

ହୋଇଲେ ଭାବିତ

ପ୍ରସଙ୍ଗ ଅବଶ୍ୟ

ରହସ୍ୟ ମିଶ୍ରିତ । ୭୦ ।

ପକ୍ଷୀ ବସିବାକୁ

ପଡ଼ିଗଲା ତାଳ

ପାଇଲା ଆନନ୍ଦ

ଭାବି ସେ ବିଶାଳ । ୭୧ ।

ପ୍ରଭୁ ସେହିପରି

କୁସୁମ ପତନ

ପ୍ରସଙ୍ଗ ନିଜର

ଭାବିଲେଣି ମନ ।୭୨।

ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱାସର

ହୋଇ ବଶବର୍ତ୍ତୀ,

ପଚାରିଲେ ପ୍ରଶ୍ନ

ଯିବା ଲାଗି ବର୍ତ୍ତି । ୭୩ ।

ପରିତୃପ୍ତ ଯେବେ

ନ କରିବି ନୃପେ,

ପରିଣତ ହେବ

ବିଶ୍ୱାସ ବିଦ୍ରୂପେ । ୭୪ ।

ପରିଣାମ କହି

କରାଇବି ତୋଷ

ପରେ ଯେଉଁପରି

ନ ଲାଗଇ ଦୋଷ । ୭୫ ।

ପ୍ରକୃତି ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗୁ

ପଡ଼ିଛି ସୁମନ

ପ୍ରକୃତିଜା ପାଟ–

ରାଣୀଙ୍କର ମନ ।୭୬।

ପ୍ରସନ୍ନ କି ଅବା

ହେବ ବିଷାଦିତ,

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ହେବାହିଁ

ସମ୍ଭବ ନିଶ୍ଚିତ । ୭୭ ।

ପ୍ରଭାବତୀ ରଖି–

ଥାନ୍ତି ଦୃଢ଼ ଭକ୍ତି,

ପାର୍ବତୀ ନିକଟେ

କହି ‘ଜୟ ଶକ୍ତି’ । ୭୮ ।

ପୁତ୍ର-ଲାଭ ହେବ

ବିଶ୍ୱାସ ଅଚିରେ

ପ୍ରଭୁ ମଧ୍ୟ ତୁଷ୍ଟ

ହେବେ ଏ ଉକ୍ତିରେ । ୭୯ ।

ପଣ୍ଡିତ-ରତନ

ଦ୍ୱିଜ ରାଜଗୁରୁ

ପକ୍ଷ୍ମ ସହିତରେ

ଟେକି ବେନି ଭୂରୁ ।୮୦।

ପ୍ରଭୁ ପାଶେ ଧୀରେ

ଭାବି ଏହିପରି

ପଦେ ବଖାଣିଲେ

“ଚଳନ୍ତା ଶ୍ରୀହରି !. ।୮୧।

ପ୍ରଭାବତୀ ଗର୍ଭୁ

ହେବ ଜାତ ସୁତ

ପୁଷ୍ପ ଦୁର୍ଗା ଶିରୁଁ

ପ୍ରାପ୍ତ ଅଦଭୁତ । ୮୨ ।

ପ୍ରଥମ ଗରଭ

କରାଇ ବିନାଶ

ପ୍ରଭୁ ହୋଇଛନ୍ତି

ପ୍ରଥମୁଁ ନିରାଶ ।୮୩।

ପୁତ୍ର ଦେବେ ଦୁର୍ଗା

ଏଥର ନିଶ୍ଚୟ

ପଦେ ତାଙ୍କ ତବ

ରଖିବାକୁ ଲୟ । ୮୪ ।

ପରମ ଭକତି

ଅରପିଲେ ଛାମୁ

ପୁତ୍ର ଅର୍ପି ଦୁର୍ଗା

ତାରିବେ ଏ ଧାମୁଁ” । ୮୫ ।

ପ୍ରବେଶି ଚୁଡ଼ଙ୍ଗ

ଶୟନ ମନ୍ଦିରେ

ପତ୍ନୀକି ଭାଷିଲେ

ହସି ହସି ଧୀରେ ।୧।

“ପ୍ରାଣେଶ୍ୱରି ! ପ୍ରଭା

ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗୁ ପ୍ରସାଦ

ପ୍ରପଦେ ପଡ଼ନ୍ତେ

ଲଭି ଆହାଲାଦ ।୨।

ପଣ୍ଡା ଦେଲା ମୋତେ

ଦରଶନ ବେଳେ,

ପୁତ୍ର ଆଶା ତେଣୁ

ହୃଦ-ରାଜ୍ୟେ ଖେଳେ । ୩ ।

ପାଇଛନ୍ତି ଯାହା

ନିଅ ଗୋ ସୁନ୍ଦରି !

ପାର୍ବତୀ ମହିମା

ହୃଦୟେ ସୁମରି” । ୪ ।

“ପାରିବି କି କଳି

ପ୍ରଭୁ ! ହୋଇ ନାରୀ

ପାର୍ବତୀ କିପରି

ପାରଇ ଉଦ୍ଧାରି । ୫ ।

ପରମ ଭକତି

ଢାଳି ତାଙ୍କ ପଦେ

ପ୍ରସାଦ ରଖୁଛି

ମାତ୍ର ମୁଁ ଆନନ୍ଦେ” । ୬ ।

ପ୍ରଭାବତୀ ଏହା

କହି ଭକ୍ତିଭରେ

ପ୍ରାଣେଶ୍ୱର କରୁଁ

ପୁଷ୍ପ ନେଲେ ଖରେ । ୭ ।

ପାଞ୍ଚିଲେ ହୃଦୟେ

ପ୍ରବେଶ ସୁଯୋଗ,